كتا ب هـمـرا ه با عا شو را ئيا ن2

ازمدينه تا كربلا

ا شعا رمد ا يح ومنا قـب ومرا ثي و نوحه ا ما م حسين عليه ا لسلام واهلبيت وا صحا بش

گز يد ه سخـنا ن ا ما م حسين عليه ا لسلا م وخلا صه ا ي ا ز و قا يع نهضت عا شو را

تهيه وتنظيم توسط حجّة الاسلام حاج سيدمحمدباقري پور

درمؤسسه فرهنگي هدي نت

http://hodanet.net

سايت هدي بلاگ

http://hodablog.net

سايت هدي بوك

http://hodabook.ir

000000000000000000000000000

مــد يــنــه - مــكّــه - كـــربـــــلا

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

د ر ســـــمــــت عـــــــرا ق

زود بیرون رو تو در سمت عراق کربلا د ا ر د بخونت ا شتیا ق

حق تو را غلطا ن بخونت خواسته ا ین قـبا بر پـیکر ت آ ر ا سته

کودکا ن را هـم ببر هـمـرا ه خـود نینوا پر سو ز کن ا ز آ ه خود

بهـر د سـتا ویـز ر و ز د ا و ری با یـد ا ز عبا س د ستی آوری

با ید ت ببینی بچشم خو د عـیـا ن کشتۀ ا کبر بد وش هـمرهـا ن

با یـد ا نـد ر را ه حـی د ا و رت پا ره گردد خلق پاک اصغرت

«وقايع عاشوراص170»

{!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!}

ســرفــصــل ا نــقـــلا ب جـــهــــــــــا ن

شد روشن از فروغ سحر طا رم کبود نقاش صبح رنگ شب از آسما ن زدود

رنگ شفق ز خون شهید ا ن را ه حق بس نقـش ا نقـلا ب که بر آسما ن نمود

درخانه علی که جهان همچون او نزاد سر فصل انقلاب جها ن چشم بر گشود

پنداشتی که جمله ذ ر ا ت ا ین جها ن خو ا ند ند د ر مبا رکی مقـد مش سرود

این است آ ن شکوفه شا د ا ب انقلاب کامروز شد شگفته ا ز ا و گلشن وجود

این است آ ن ود یعۀ آ زا د ی جها ن کا زا د گی نـبـو د ا گـر نهـضتش نبود

این است آ ن خرا بگر کا خـها ی ظلم کز پـرد ه هـا ی جهل بد رید تا رو پود

این است آنکه را یت هر ا نقـلاب ر ا ا فـرا شت جا و د ا نه برا ین گنبد کبود

این است آ ن د لا و ر نستو ه کـر بلا آ نکو شجا عتش نتو ا نـد خـرد ستو د

آنکو بروز معرکه سرد ا د ا ین صلا آنکو بگا ه معرکه سر د ا د ا ین سرود

از آستان هـمـت ما ذ لت ا ست د و ر و نـد ر کـنا م غیر ت ما نیستش ورود

گر جـز بکشتنم نشو د د ین حـق بلند ا ی تیغـها بیا ئـیـد بر فـرق من فـرود

اکنون که د یـد ه هـیچ نبیند بغیر ظلم باید زجان گذشت کزین زندگی چه سود

بر ما گما ن بند گی ز و ر برد ه ا ند ا ی مرگ هـمتی که نخواهـیم ا ین قیود

ای شهر وند غیرت و آزادی و شرف ای آ نکه نیست عرصۀ عزم ترا حد ود

ای آنکه روزحشر در احیاء عدل و داد د ا ری به پیش د ا ور هـفتا د تن شهود

مد ح تو گفتم ا ی که ز آ غا ز تا ا بد آزا د گـا ن بـرند به آ زا د یت سجود

تا در خزان و زد بچمن بادهای سخت تا د ر بهـا ر نعـره زند موجهـای رود

تا ما هتا ب جلوه کند شب د ر آسمان تا آ فـتا ب سر زند از شرق صبح زود

ا ز خو ن تست پرچم آ زا د گی بپا ی بر نا م تست ا ز لب آ زا د گان درود

«اشك شفق-شعراز: م-آزرم»

[########################################################]

عمراطرف وامام حسين عليه السلام

پس ازآنكه جريان مخا لفت امام حسين عليه السلام با موضوع بيعت وتصميم وي به مبا رزه وحركت ازمدينه منوره درميان ا فرا د معروف ومخصوصا درميا ن خاندان وقوم وخويش آ ن حضرت معلوم گرديد بعضي ا زآنان خد مت آ ن حضرت رسيده وپيشنها دها ئي نمودند ودلسوزانه سخنا ني گفتند كه ازجمله آنان عمراطرف ا بن علي به حضوربرادررسيد وگفت اي برادربرادرم حسن مجتبي ع ازپدرم اميرمؤمنان ع برمن چنين نقل نموده است كه تورا بقتل خواهندرسانيد ومن فكرميكنم مخالفت توبا يزيد بن معا ويه (لع) منجربه كشته شد ن تو گرديده و آن خبرتحقـق پذ يرد ولي ا گربا يزيد بيعت كني ا ين خطربرطرف خواهد گرد يد وشما ا زكشته شدن مصون خواهيد ما ند . حضرت در پاسخ عمر اطرف فرمود : حد ثنی ا بي انّ رسول الله ص اخبره بقـتله و قـتلی و انّ تربته تکون بالقرب من تربتی اتظّن انّک عـلمت ما لم اعلمه و الله الا اعطی الـدّ نـیـّة من نفسی ابدا و لتلقـیـنّ فا طمه اباها شا کیة ما لقیت ذ رّیتها من امته و لا تد خل ا لجنّة ا حد ا ذاها فی ذریتّها . پدرم ا ز رسول خدا (ص) خبر کشته شدن خویش و همچنین خبر کشته شدن مرا بر من هم نقل نمود و پدرم در نقل خویش این جمله را ا ضا فه نمود که قبر من در نزدیکی قبر او قرار خواهد گرفت آیا تو گمان می کنی چیزی را ميداني كه برمن مخفي است بخدا سوگند كه من تن به پستي نخواهم داد وزيرباربيعت بايزيد نخواهم رفت روز قیامت مادرم فاطمه زهراء پدربزرگوارش راملاقات خواهدكرد واز ایذا و اذیتی که فرزندانش از امّت جدش دیده اند به ا و شکا یت خواهد برد و کسیکه از راه اذیت به فرزندان فا طمه زهرا ع موجب رنجش و اذیت وی گردد داخل بهشت نخواهد گردید . «سخنان حسین بن علی ع ص 27»

(%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%)

ا مّ سلمه وامام حسين عليه السلام

ام سلمه همسررسول خد ا (ص) نيز ا ز ا ين موضوع مطلع شده خدمت آ ن حضرت رسيد وعرضه داشت با حركت خودبسوي عراق مرا غمنا ك ومحزون مگردان زيرامن ازجدت رسول خداص شنيده ام كه ميفرمود فرزندم حسين درخا ك عراق و د رمحلي بنا م كربلا كشته خواهد شد امام(ع) در پاسخ امّ سلمه فرمود : یا امّا ه و انا اعلم انّی مقتول مذبوح ظلما و عدوانا و قد شاء عزّوجلّ ان یری حرمی و رهطی مشرّد ین و اطفالی مذبوحین مأ سورین مقـیّـد ين و هم یستغیثون فلا یجدون نا صرا ...ما در ( فکر نکن از این جریان تنها تو مطلع هستی ) خود من بهتر ا ز تو می دانم که ا ز راه ظلم و ستم و ا ز ر ا ه عداوت و د شمنی کشته خواهم شد و سرم ا ز تنم جد ا خواهد گردید و خداوند بزرگ چنین خواسته است كه حرم واهل بیت من اسیر وفرزندانم شهید و به زنجیر اسارت کشیده شوند و صد ا ی استغاثۀ آنان طنین انداز گردد ولی کمک و فریاد رسی پیدا نکنند.«سخنان حسین بن علی ع ص 29»

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

محمدحـنـفـيّـه وامام حسين عليه السلام

محمد حنفيه نيز به خد مت ا ما م عليه ا لسلا م رسيد ه و چنين گفت : گفت برا د ر تو محبوبترین و عزیزترین مردم هستی و من آنچه را که خیر و صلاح تشخیص می دهم موظّفم که برای تو بگویم و من فکر میکنم شما فعلاً تا آنجا که امکان پذیر ا ست د ر شهر معینی اقامت نکنید و خود و فرزندانت در نقطه ای دور دست از یزید و دورتر از این شهرها قرار بگیری و از آنجا نمایندگانی بسوی مردم گسیل داری و حمایت آنانرا بسوی خود جلب کنی که اگر با تو بیعت کردند خدا را سپاس می گذاری و اگر دست بیعت به دیگران دادند باز هم لطمه ای به تو وارد نگردیده است ولی اگر به یکی از این شهرها وارد گردی می ترسم د ر میا ن مرد م اختلاف بوجود بیا ید گروهی ا ز تو پشتیبا نی کرده و گروهي د یگرعلیه تو قیا م کنند و کار به قتل و خونریزی منجر گردد و در این میان تو هدف تیر بلا گردی آنوقت ا ست که خون بهترین افراد این امت ضا یع و خانواده ات به ذ لت نشانده شود . امام ع فرمود مثلاً بعقیده تو به کدام ناحیه بروم محمد حنفیه گفت فکر می کنم وارد شهر مکه شوی و اگر در آن شهر اطمینان نبود از راه دشت و بیابان از این شهر به آن شهر حرکت کنی تا وضع مردم و آینده آنها را د ر نظر بگیری ا مید و ا ر م با د رک عمیق و نظر صا ئبی که در تو سراغ دارم همیشه راه صحیح در پیش پایت قرار بگیرد و مشکلات را با حزم و احتیاط یکی پس از دیگری برطرف سازی . امام علیه السلام فرمود : یا اخی لولم يكن فی الـدّ نیا ملجأ و لا مأ وی لما با یعت یزید بن معا ویه ... یا اخي جزاک الله خیرا لقد نصحت و اشرت بالصواب و انا عا زم علی الخروج الی مکه و قد تهیّأ ت لذ لک انا و اخوتی و بنوا اخی و شیعتی و ا مرهم امری و رایهم را یی و امّا انت فلا علیک ا ن تقـیم با لمدینه فتکو ن لی عینا علیهم لا تخفی عـنّی شیئا من ا مو رهم .برادرجا ن ( تو که برای امتناع از بیعت یزید حرکت ا ز شهری به شهر دیگر را پیشنها د می کنی ا ین را بدان که ) اگر د ر تما م این دنیای وسیع هیچ پنا هگا ه و ملجا و مأ وائی نبا شد با ز هم من با یزید بن معا ویه بیعت نخواهم کرد در این هنگام که اشک محمد حنفیه بصورتش روان بود امام ع به گفتار خویش چنین ادامه داد برادر خدا بر تو جزای خیر دهد که وظیفۀ خیرخواهی و صلاحد ید خود را انجام دادی و امّا من که وظیفه خو د ر ا بهتر ا ز تو می د ا نم تصمیم گرفته ا م که به مکه حرکت کنم و من و برادرانم و فرزندان برادرانم و گروهی از شیعیا نم مهیّا و آماده این سفر هستیم زیرا این عده با من هم عقیده بوده و هدف و خواسته آنان هما ن هد ف و خواسته من ا ست و ا ما وظیفه ا ی که بر تو محول ا ست ا ینست که برتوبا كي نيست كه در مد ینه بما نی و در غیاب من آمد و رفت و حرکت مرموز دستیاران بنی امیه را د ر نظر بگیری و د ر این زمینه اطلاعات لازم را د ر اختیا ر من قرا ر بد هی . آ نگا ه اما م ع از محمد حنفیه جدا شده بطرف مسجد و حرم پیا مبر (ص) حرکت نمود و د ر طول راه این دو بیت یزید بن مفرغ را که د ر مقام حفظ شخصیت خونیش ولو با هر خطر جدی مواجه با شد سروده است می خواند***لا ذعرت السـوام فی فـلق الصبح***مغیراولادعیت یزیدا***یوم اعطی مخا فة الموت کفّا ***و المنا یا یرصّد ننی ان احید ا*** من از چوپانان به هنگا م صبح و با شبیخون زدن خویش ترسی ندارم و نباید مرا یزید بن مفرغ بخوانند آنگاه که از ترس مرگ دست ذلت بدهم و خود را از خطراتی که مرا هد ف قرار داده اند کنا ر بکشم [ا ین بیا ن و گفتا ر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و تداوم بخش اهداف حسینی حضرت آیة الله العظمی ا ما م خمینی را تداعی می کند آنگاه که ا ز طرف رژیم بعث عراق مجبور به ترک این کشور می گردید در اعلامیه تاریخی خود چنین گفت : اگر هیچ دولتی بمن اجا زه ا قا مت د ر کشورش ندهد من سوار کشتی گرد ید ه و ا ز میا ن ا مو ا ج خروشا ن د ریا ها صد ا ی خـو یش را که صد ا ی مظـلـو میت مسلـما نا ن ا ست به گوش جهـا نیا ن خواهم رسا نید . «سخنا ن حسین بن علی ع ص 34»

{|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||}

وصيتنا مه امام حسين عليه السلام به محمدحنفيه

امام حسين عليه السلام هنگا م حركت ازمد ينه وصيت نا مه اي نوشت وبامهرخويش ممهورساخته به برا د رش محمدحنفـيّه تحويل د ا د كه متن آ ن چنين ا ست : بسم الله الرّحمن الرّحيم هذ ا ما اوصي به الحسين بن علي الي اخيه محمّـد الحنفـيّـة إنّ الحسين يشهد أ ن لااله الاالله وحده لاشريك له وانّ محمّـدا عبده ورسوله جاء با لحقّ من عنده وانّ الجنّة حق والنّا رحق وانّ السّاعة آتية لاريب فيها وانّ الله يبعث من في القبور وانّي لم اخرج أشرا ولابطرا ولامفسدا ولاظا لما وانّما خرجت لطلب ا لإصلاح في ا مّة جدّي (ص) أريد ان آمربا لمعروف وانهي عن المنكرواسيربسيرة جـدّي وابي عليّ بن ابي طا لب فمن قبلني بقبول ا لحقّ فا لله أ و لي با لحقّ و من ردّ عليّ هذ ا ا صبرحتي يقضي ا لله بيني وبين ا لقو م وهوخيرا لحا كمين وهذ ه وصيّتي اليك يا اخي وما توفيقي الّا با لله عليه توكّـلت واليه ا نيب . بسم الله الرّحمن الرّحيم ا ين وصيت نا مه ا ي ا ست كه وصيت ميكند به آ ن حيسن بن علي به برا د رش محمدحنفيه وصيت ا ينست كه حسين شها د ت ميدهد براينكه معبودي نيست بجزالله ومحمّد(ص) بنده وفرستاده اوست دين حق راازجانب خدايش آورده است بهشت ودوزخ حق است وروز قيامت درپيش است كه شكّي د ر آن نيست وخداوند درآن روز مرد گا ن را ازقبرها برميا نگيزد و من كه حسين بن علي هستم ا زمد ينه خا رج نميشوم بخا طر نشا ط وفزوني وفسا د وظلم و ازروي طغيا ن وسركشي وافسا د وستمكاري-براي رسيدن بجاه ومقام وارضاي خواسته نفس وستمگري وفتنه انگيزي بلكه من براي اين خارج ميشوم كه د رامورامّت جدّم اصلاح كنم وفسا دراريشه كن كنم وحسم ما ده فسا دكنم

درنظردارم امربه معروف ونهي ا زمنكركنم يا امربه معروف ونهي ا زمنكررا كه متروك شده است احياء كنم وراه جدم وپدرم راادامه دهم هركه اين هدف واين دعوت مرا كه حق است وهدف ودعوت

ا لهي ا ست پذيرفت چه بهترپس خد ا وند شا يسته حق وحقيقت ا ست خد ا و ند حق ا ست وشا يسته حق ا ست ومن هم كه دعوت به حق ميكنم د رو ا قع دعوت بخد ا و ند ميكنم و آ نچه غيرا زخداوند ودرمسيرغيرازخداوند ا ست با طل است ودعوت كندگان به غيرازخداوند هم دعوت به با طل ميكنند وهركس كه دعوت مرا ردكرد ونپذيرفت صبرومقاومت ميكنم براهي كه درپيش گرفته ام تا خد اوند بين من واين قوم داوري نما يد واوبهترين داوران است ا ينست وصيت من بتو اي برادر وموفقيت

د ر ا ين ر ا ه ر ا جزا زخد ا و ند نميخو ا هم برا و توكل ميكنم وبسوي ا وبا زميگرد م .

«منتهي الآما ل ص321ووقايع عاشوراج1ص173»

[؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟]

رو بـــســـوي كـــربــــــلا

ا زمد يـنـه رو بسوي كربلا خو اهـم نمود كربلا ر ا د ر حقـيقـت كربلا خواهم نمود

ا زجو ا ر جد و ما د رو ا زديا رخويشتن با د لي آ كند ه ا زحسرت جلاخواهم نمود

كوس ظلم آ ل سفيان سرزد ه بربا م چرخ من زمظلومي فلك را پرصداخواهم نمود

خلق را تبليغ بي د يني زد ين بيگا نه كرد با مرا م د ين جها ن را آشنا خواهم نمود

با طل ا زتد ليس شيطا ني بحـق آ ميخـته حق وبا طل را زيكد يگرجدا خواهم نمود

پيشه من امربرمعروف ونهي ازمنكراست اندراين ره من بجد م ا قـتد ا خواهم نمود

خلق ا گريا ري كنند م د ين حـق احيا شود ورنه من خودرا براه دين فداخواهم نمود

من و لي كبر يا يم ا مر ا مر كبر يا ست سربكف ا جراي ا مر كبريا خواهم نمود

يا و رد ين گرنما ند غير هـفـتا د و د و تن من به آ ن هفتا دويكتن اكتفا خواهم نمود

من خليل عصرخويشم همچنا ن جد م خليل با ذ بيحا نم سفر سوي منا خو اهم نمود

پرچـم د ين تا بپا گرد د بما ند د ر جهـا ن د ر زمين كربلا برپا لو ا خو ا هم نمود

خوانده حق ذبح عظيمم تا برم فيض عظيم د رمحيط قتلگه د رخون شناخواهم نمود

تا ا د ا گرد د فـرا يض تا بجا ما نـد نما ز ظهرعا شورا نما زخوف اداخواهم نمود

تا شفـا يا بد ز هـرد رد و گرفـتا ري بشر كربلاي خويش را دارا لشفا خواهم نمود

تا ا جا بت گردد ا زحق د وستا نم را دعا حا ئرم را برهمه جا ي دعا خواهم نمود

تا كه آ ذ رخوشه چين خرمن فيضم شو د خلعت مرثيه خوا نيش عطا خواهم نمود

«آذرحقيقي:ديوان آذر»

(&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

نامه امام حسين عليه السلام به بني هاشم

ازامام صادق عليه السلام نقل ا ست كه فرمود هنگا مي كه امام حسين عليه السلام خواست ا زمدينه بيرون روددرنامه اي به بني هاشم چنين نوشت : بسم الله الرّحمن الرّحيم من الحسين بن علي الي بني ها شم امّا بعد فا نّه من لحق بي استشهد ومن تخلّـف عـنّي لم يبلغ ا لفتح وا لسّلام ...هر كس كه به من ملحق شود وبا من بيا يد به شها د ت خواهد رسيد وهركس كه با من نيا يد به فتح وظفرد ست نخواهد يا فت [كسي فكرنكند كه اگرامروزبه من ملحق نشود ودرمقا بل يزيديان دست به قيام نزند وصبركند ممكن ا ست بعد ا فرجي بشو د يا معجزه اي بشود وبريز يد يا ن غلبه كنند خيرا ينچنين نخواهد شد چون يزيد يا ن به حرث ونسل رحم نخو ا هند كرد و ا ز ريختن هيچ خو ني إ با نخو ا هند د ا شت] «شهيدجاويدص425»

**********************************************************************************

وداع امام حسين عليه السلام با قبرجد ش

ا ما م حسين عليه السلا م اهـلبـيـت ر ا آما د ه سفركرد وهنگا م حركت با ر د گر بر سر قبر رسول خد ا صلي الله عليه وآله رفت كه با قبرجدش وداع كند كنا ر قبرجدش فرمود: يا رسول الله با بي انت وأمّي لقدخرجت من جوارك كرها وفرّق بيني وبينك واخذت با لأ نف قهرا ا ن أ با يع يزيد بن معا وية شا رب الخموروراكب الفجورفا ن فعلت كفرت وان ا بيت قتلت فها انا خا رج من جو ا رك فعليك مني السلام . يارسول الله پدرومادرم بفدايت من با كراهت ازجوارتوبيرون ميروم وبين من وتوجدائي افتاده است به قهرواجبارگرفته شده ام كه با يزيدبن معا ويه اي كه باده ها مينوشد وفسق وفجورهارا مرتكب ميشود بيعت كنم اگرا ين كا ررا بكنم گرفتا ركفرميشوم واگرنكنم كشته خواهم شد پس اكنون ا ين منم كه ازجوارتوخا رج ميشوم (ودست به قيام درمقابل يزيد ميزنم وحاضرنيستم بااوبيعت كنم)درحالي كه كراهت دارم ازاين امرپس درود من بر تو باد(خداحافظ) «وقايع عاشوراج1ص186»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

نوحه أجنّه براي امام حسين عليه السلام

هنگام حركت امام عليه السلام يكي ا زعمه هاي حضرت عرض كرد شنيدم ا جنّه[جنّيا ن] نوحه كرده واين شعرراميخواندند : ***وان قتيل الطّف من آل هاشم***اذلّ رقا با من قريش فذلّت***حبيب رسول الله لم يك فا حشا***أبا نت مصيبتك الانا م فجلت*** هما نا شهيدكربلا از آل ها شم ا ست كه گردنهاي قريش را خواركرده است اي حبيب رسول خدا اگرمن آشكارنگريستم اما مصيبت توبرمردم آشكا رشد «وقايع عاشوراج1ص176»

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

شعرامام حسين عليه السلام هنگام خروج ازمدينه

امام حسين عليه السلام هنگام خروج ازمدينه اين شعرراميخواند:***ا ذ ا ا لمرء لايحمي بنيه وعرسه ***وعترته كان الْلئيم المسببا***ومن دون ما نبغي يريد بنا غدا***يخوض بحا رالموت شرقا و مغربا ***ونضرب ضربا كا لحريق مقـدّ ما***ا ذ ا ما رآه ضيغم فرّمهربا***هنگامي كه مردفرزند وعترتش راحمايت نكند سبب پستي ميشود ولي دشمن ازغيرآنچه ما خواهيم فرد ا خواهد لشكرها ي مرگ شرق وغرب را براي ما فرا گرفته و ما راهي ميزنيم كه گويا حريقي پيش آمده زما ني كه شيرنرآنرا بنگرد فراركند .

«وقايع عاشوراج1ص188»

{؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟}

سرارنهضت وهدف امام حسين عليه السلام

چون خوا ست شا ه د ين سفركربلا كند كا نجـا لـو ا ي نـصر من ا لله بپاكند

تا عد ل ا جتما عي ا زا و با رو رشود تا حق ود ين وعـلم و فـضيلت بقاكند

خـو د بر محـمـد حنـفــيـه و صيتش ا سرا ر نهـضت وهــد فـش برملاكند

بعد ا ز شهـا د تين و بيا ن معا د وحشر برا وعـيا ن حقـيقـت ا ين ما جراكند

گويـد براي حشمت و راحـت نمي رود يا ظـلم بر خـلا يق و شـورش بپاكند

اصلاح كـا ر ا مـت جـد ش بـنا گـزير ا و ر ا روا ن به معـر كه كربلاكند

ا وميرود كه ا مر بمعروف د ين كـنـد هم نهي منكـرا زسـرصـد ق وصفاكند

فرمود هـركسي كه كند قـول من قـبـول اورشـد خـويش يا بـد و جـا برعلاكند

وا نكس كه ردكند سخنم رازجهل وظلم من خودكنم شكيب كه حكمي خدا كند

آري حسين چگـونه كـنـد بـيعت يـزيـد آزا د ه مـرد بيعـت د و نا ن كجاكند

آنكس كه خود سزاي سريرامامت است چـو ن احـتما ل ر هـبـري نا سزاكند

هرگز نشا يد آ نكه بود مؤ من وشريف ميدان بـد ست مشرك وظا لم رهاكند

ا ينست علت وهـد ف نهـضت ا ما م گويند ه با يـد ا يـن سخـنا ن را اداكند

نشـنا خـتـن مـر ا م حسين و گـر يستن اي دوست كي براي تـودردي دواكند

گرخودسزد كه خون بفشانند جاي اشك د ا نا زروي معرفت بس گريه هاكند

ا زحق طلب معا رف ا سلا م يا سري تا ا و تـر ا بفـكـر حسـين آ شنا كند

«منتخب المصائب 4/188»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

ا مّ سلمه وخاك مقتل امام حسين عليه السلام

ام سلمه رضی الله عنها روایت می کند د ر وقتی که جنا ب ا ما م حسین علیه السلام متوجه عراق بود عرض کردم یابن رسول الله رفتن شما را به عراق مصلحت نمی دانم زیرا که من ازرسول خدا شنیدم که می فرمود فرزندم حسین علیه السلام ظلما مقتول می گردد و قد ری ا ز خا ک آن موضع که مقتل حضرت بود بمن داده و فرمود هرگا ه مشاهده کنی ا ین خا ک مستحیل بخون شده با شد یقین بدان که حسینم شهید شده و من آن خاک را درشیشه کرده ام والحال نزد من ا ست حضرت فرمود بخدا سوگند یقین می دانم که درعراق کشته خواهم شد مکررا زجد بزرگوار و پد ر عا لی مقدارم شنیده ام که اگر بجا نب عراق هم نروم کشته می شوم بعد فرمود یا ا م سلمه اگر می خواهی آن موضع را که با من مقا تله کنند و خوابگا ه من آنجا با شد بتو بنما یم پس دست به روی من کشیده رفع حجاب از نظرمن گردیده نگا ه کردم صحرائی دیدم با هیبت که سگا ن چها رچشم براطراف آن و ا دی می گردیدند و حضرت امام حسین علیه السلام ا ز آ ن موضع قبضه اي خا ک برداشته بمن داد آ ن را درشیشه ای کردم پس فرمود ا ی ا م سلمه روزی که ا ین خا ک منقلب بخون گرد د می دانی که مرا شهید کردند چون آن حضرت بجانب عراق رفت هر روزدرآن نگاه می کردم چون روزعاشورا بعد از ظهر نگاه کردم خون را رنگین د ید م د ا نستم که آ ن حضرت را شهید کرد ه ا ند . «وقايع عاشوراج1ص177»

((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

مـــــحــــرم حــــريــــم وفـــــــا

برشـا ه تشنگا ن ر قـم ا بـتـلا ز د نـد كوس بلاء ا وبه هـمـه ما سو ي زدند

چون ا زمد ينه سوي حرم رفت خو فنا ك اعد ا د م ا زشها د ت ا ود رخفا زدند

پس عا زم عراق شد و خطبه خواندوگفت مارا نـد ا بـه محنت و رنج وعنا زدند

هركس كه جان نهاده به كف بهرد ين حق همره شود كه كشتن ا ورا صد ا زدند

آن صاحب حرم چـو و د اع حـرم نـمـو د گفـتي نـد ا ش ا زحـر م كبريا زدند

كي محرم حريم و فـا شـوكـنـو ن محـل احـرامگـا ه بهـر تو د ر كر بلا زدند

بگـذ ر ز آ ب زمزم وروجا نب فرا ت آ ب تـو را ر قـم د م تـيـغ جـفـا زدند

زين مشعروازاين عرفات اي غريق عشق روكشته شوكه عشق تورا برملا زدند

كن سعي تا به كعبه مقصو د خو د رسي سعي تورا رقم به صف با صفا زدند

قـربا نيا ن خـويش ببر د شـت ني نو ا كان جا ند اي هـذ ه ا رض مني زدند

«شفيق- گلزارشهيدان ص142»

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

حركت امام حسين عليه السلام به سوي مكه

امام حسين عليه السلام روزيكشنبه دوروزمانده به آخرماه رجب به همراه اهلبيت ازمدينه بسوي مكه حركت كرد وهنگام حركت ا ين آ يه شريفه راقرائت ميكرد : فخرج منها خا ئفا يترقّـب قال رب نجني من القوم الظّا لمين (آ يه 28سوره قصص) مربوط به توطئه كشتن حضرت موسي ع است كه ازترس تبهكا ران فرعوني ا زشهرمصرخا رج ميشود و رهسپا رمد ين ميگردد و ميگويد رب نجني من القوم الظّا لمين و درواقع قصه خروج خو د ا زمد ينه را تشبيه ميكند به خروج حضرت موسي عليه السلام ازمصروتن ندادن به ذ لـت فرعونيا ن . «منتهي الآمال ص299ووقايع عاشوراج1ص187»

ىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىى

امام حسين عليه السلام ازبيراهه نرفت

امام حسين عليه السلام ا زهما ن ر ا ه اصلي روانه مكه مكرمه گرديد يكي ازهمراها ن آن بزرگوار پيشنهادكرد كه ما نند عبدالله بن زبيرا زبيراهه بروند تاخطري آنانرا تهديدنكند وليكن امام عليه السلام نپذيرفتند وفرمودند : لاوالله لاافارقه حتي يقضي الله ماهوقا ض . خيرمن ازاين راه جدا نمي شوم وبه بيراهه نمي روم تا آنچه خداوند مقدرفرموده است هما ن شود .«منتهي الآما ل ص299ووقايع عاشوراج1ص187»

ۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀۀ

آمدن ا فواج فرشتگان ومسلمين جن بياري حضرت

امام عليه السلام واهلبيتش طي طريق ميكردند افواج فرشتگان آمدند اجازه خواستند حضرت را ياري كنند وحضرت فرمود زما ني كه به كربلا وارد شد م نزدم بيا ئيد وآنان برگشتند وهمچنين گروهي از مسلمين جن آمدند اجازه ياري خواستند وگفتندشما همينجا با يستيد ما ميرويم دشمن شما را نابود ميكنيم وحضرت فرمود ... برويد روزعاشورا بيا ئيد وآنا ن نيزبرگشتند وايضاً جماعتي ازمسلمين جن نزدآن حضرت آمدند گفتند اي سيدومولاي ما ما گروهي ازشيعيا ن توايم يه هرچه خواهي ما را امرفرما اگر بجنگ دشمن اجا زه كني وشما درجا ي خود با شي ما كفا يت امرايشان راميكنيم حضرت آن جماعت رابدعاي خيريادكردوفرمود آياقرائت نكرديد ا ين آ يه ا ز كتا ب خدارا كه برجدم رسول خدانازل شده اينماتكونوا يدرككم الموت ولوكنتم في بروج مشيّدة وبا ز باريتعالي فرموده لبرزالّذين كتب عليهم القتل الي مضا جعهم ا شا ره به ا ينست كه ازمرگ گريزي نيست ويكي ازانواع مرگها مرگ با قتل ا ست وآنا ني كه مرگ با قتل وشها د ت براي آنان نوشته شده ا ست بسوي آ ن خواهند رفت آنگا ه فرمود : وا ذ ا قمت بمكا ني فبما ذ ا يبتلي هذ ا ا لخلق المتعوس وبما ذ ا يختبرون ومن ذ ا يكون سا كن حفرتي بكربلاء قد ا ختا ره ا لله تعا لي يوم دحي ا لأ رض و جعلها معقلا لشيعتنا ويكون لهم ا ما ن في ا لدّ نيا والآخرة ولكن تحضرون يوم السّبت وهويوم عا شو راء الّذي في آ خره ا قتل ولا يبقي بعد مطلوب من اهلي ونسبي واخوتي واهل بيتي ويسا ربرأ سي الي يزيد لعنه الله . وهرگاه من به مكان خود بمانم وبه طرف كوفه نروم پس به چه چيز ا ين خلق هلاك شده دچارشوند وبه چه چيزآزمايش شوند وچه كسي درجايگاه من دركربلا ساكن ميشود آن جايگاهي كه خداي تعالي درروزدحوالارض براي من برگزيده وآنرا پناهگاه شيعيا ن قرارداده است كه دردنيا وآخرت وسيله امان وپناهگاه آنان با شد درادامه فرمود امروز برويد روزشنبه اي كه روزعاشوراست ودرآخرآنروز من كشته ميشوم وسرم بسوي يزيد سير داده ميشود بيا ئيد ... «وقايع عاشوراج1ص188 به نقل ازلهوف ص30»

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

كـــعــبــــۀ ا هــــــــــــل د ل

گفـت من با ا ين گـروه بـد سـتیز د ا د خواهی د ارم ا ند ر رستخیز

کـربلا گـرد یـد ه قـربا نگـا ه مـن هست هـفـتاد و د و تن هـمرا ه من

بقـعۀ مـن کعـبه ا هـل د لست مر گروه شیعیا ن را معقـل ا ست

گـر بمـا نم مـن بجـای خـو یشتن پس که مدفون گردد ا ند ر قبر من

تا پنا ه خـیـل ز و ا ر ا ن شـو د شا فـع جـر م گنهـکا ر ا ن شو د

ا متحـا ن مر د م بر گشته خـو کی شود گر من گریزم ا ز عـد و

موعـد من با شما د ر کربلا ست روز عا شورا که روز ا بتلا ست

«حاج ميرزا محمدقمي صاحب اربعين الحسينيه منتهي الآمال ص301»

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

امام حسين عليه السلام نزديك مكّه

وحضرت همچنان طي طريق كردند تا به نزديك مكه رسيدند هنگامي كه به مكه رسيدند اين آيه شريفه راقرائت فرمودند : ولماتوجّه تلقاء مد ين قال عسي ربي أن يهد يني سواء السبيل . كه مربوط به ورود حضرت موسي ع به شهرمدين است وروزجمعه سوم ماه شعبان وارد مكه شدند.«منتهي الآمالص301 »

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

درمــنــــاي كــــربــــــــــلا

ازمد ينه سوي مكه ا ز و فا آ مد حسين ا ند رآن وادي بفرما ن خـد ا آمدحسين

خواست تادرمكه بنما يد توقف شا ه د ين ا ند رآ ن د ار الامان با ابتلا آمدحسين

بهرقتلش ظا لما ن تيغ ستم ا فرا خــتـنـد د ركـمـنـد ظـلـم اعـد ا مـبـتـلا آمدحسين

ا زبراي حرمت كعبه برون سبط رسول با ربست ا زمكه سوي كربلا آمدحسين

هشتم ذي حجه بيرون آمد ا زبيت ا لحرام د ر مـنـا ي كـر بلا با ا قـربـا آمدحسين

شد مبدل حج ا و برعمره ا زظلم خسا ن سوي د شت ني نوا بهـر فـد ا آمدحسين

خوا ست تا با قي بما ند برسرعهد ا لست بهرآ ن ميثا ق با سـعي و صفا آمدحسين

گركه اعمال حجش د رمكه ماندي ناتمام برقضاي آ ن عـمـل د رني نوا آمدحسين

گرنبست احرام حج د رمكه شاه تشنه لب محرم آن شه ا زمبا ن خيمه ها آمدحسين

فوت گر قربا ني ا و گشت د ركوي منا با فـد ا ئيـهـا ي يسيا را ز وفـا آمدحسين

«شكوهي- منتخب المصائب 2/90»

«««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««

حضورامام حسين عليه السلام درمكه ونامه هاي مردم كوفه

امام عليه السلام واهلبيتش شب ياروز جمعه سوم شعبان واردمكه مكرمه شد ند وتمام ماه شعبان وما ه مبا رك رمضان وشوال وذي قعده وهشت روزازذي الحجه رادرمكه بودند ومردم مكه كه ازورود امام عليه السلام به آن شهرشادمان شده بودند مرتب خدمت حضرت ميرسيدن وهرروزه انجمني برپا ميشد ومبا حثي د رحضورحضرتش مطرح ميشد ونما زها را با ا ما مت حضرتش اقا مه ميكردند ا زجمله افرادي كه د ر ا ين جماعا ت وانجمنها شركت ميكرد عبدالله بن زبير بود ولي بود ن امام عليه السلام درمكه براي ا و ا زهمه مردم گرا نتر ميآ مد و قلبا ا زبودن امام عليه السلام درمكه نا خرسند بود اما چا ره اي ند ا شت ا ز آ نطرف فرما ند ا رمكه عمروبن سعيد بن عا ص ازاجتماع مردم برگرد اما م عليه السلام درهراس شد ورهسپارمدينه گشت وازآنجا نا مه اي به يزيد نوشت وجريان راگزارش كرد وازطرفي خبرحضورامام عليه السلام درمكه واجتماع مردم برگرد حضرتش به كوفه رسيد هواداران حضرتش د ر كوفه شا د ما ن شد ند كه امام عليه السلام ازبيعت يزيد خودداري نموده ا ست درمنزل سليمان بن صردخزاعي جمع شدند وبه تبادل نظرپرداختند پس ازشورومشورت وتبادل نظرنامه اي به امام عليه السلام نوشتندوآن بزرگواررا به كوفه دعوت كرد ند نا مه رابوسيله عبدالله بن مسمع همداني وعبدالله بن وال به مكه فرستادند وآنهاروز دهم ماه مبارك رمضان واردمكه شد ند ونا مه راتسليم امام

كردند امام نامه آنهارا خواند ولي جوابي نداد دوروزپس ازنوشتن اين نامه سران قبا ئل وبزرگان كوفه كه ازموضوع با خبرشد ند نا مه ها ي فراواني نوشتند وحضرتش را دعوت به كوفه كردند وقيس بن مصهرصيداوي وعبدالله بن شداد ارحبي وعما رة بن عبدالله سلولي رابا150نامه كه هريك به امضاي يك يادوياسه يا چها رنفربود به مكه اعزام داشتند واما م عليه السلام با زهم ا زجواب خودداري كردند ونامه ها مكررنوشته وخدمت حضرتش ارسال ميشد كه دريكي ازروزها ششصدنامه خدمت حضرتش رسيد ومجموع نا مه به دوازده هزاررسيد يكي ازاين نا مه ها ازطرف شبث بن ربعي وحجاربن ابجر و يزيد بن حا رث بن رويم وعروة بن قيس وعمرو بن حجا ج زبيدي و محمد بن عمروتميمي ر سيد (اين اسامي رابياد داشته باشيدبراي روزعاشورا) ومضمون نا مه چنين بود : بسم الله الرّحمن الرّحيم الي الحسين بن علي من شيعته المؤمنين والمسلمين أ مّا بعد فقد ا خضرت الجنّا ت وا ينعت الـثّـما رو اعشبت الأرض واورقت الأشجا ر فا ذ ا شئت فا قبل علي جند لك مجنّد ة والسلام ...باغهاسبزوخرم شده ميوه هارسيده زمين سبزوخرم شده درختان پربا رشده اگرما يل هستيد تشريف بياوريد لشكري آماده وسپاهي مجهزوآما ده بخد مت ا ست والسلام .وآخرين نا مه كه توسط ها ني بن ها ني سبيعي وسعيدبن عبدالله حنفي فرستاده شد مضونش چنين بود : بسم الله الرّحمن الرّحيم الي الحسين بن علي من شيعته من المؤمنين والمسلمين فحيّ هلا فا نّ النّا س ينتظرونك لاراي لهم في غيرك فالعجل العجل ثمّ العجل العجل والسلام ...هرچه زودترحركت كنيد تشريف بياوريد كه مردم انتظارشمارادارند كسي غيرازشمارا نمي پذيرند عجله عجله بازهم عرض ميكنيم عجله عجله (تافرصت ازدست نرفته بشتابيد وتشريف بياوريد)والسلام .علاوه برآن فرستادگان وحا ملين نا مه ها صد و پنجا ه نفر ازشخصيتهاي برجسته كوفه بجا نب مكه رهسپا رشدند كه با هركد ا م يك يا د و يا سه نا مه ا زطرف مردم همراه داشتند وپيوسته تقا ضا ي حركت آن حضرت بجا نب كوفه رامينمودند خلاصه ا ينكه چهل هزا رنفر ازاهل كوفه با نا مه ها وپيغا مها وفرستا د ه ها با حضرتش بيعت كردند كه با هركس آ ن حضرت بجنگدآنها هم بجنگند وبا هركس صلح كند آنها هم صلح كنند .

«منتهي الآمال ص302-وقايع عاشوراج1ص197ترجمه لهوف»

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

پاسخ امام حسين عليه السلام به مردم كوفه

اما م عليه السلام پس ا زجمع بندي هـمۀ ا ينها نا مه اي در پا سخ آنا ن نوشت ...من مسلم بن عقيل برادروپسرعموي عزيزوشخص مورد اعتما د ازخانواده خودرا نزدشما ميفرستم (تا اوضاع واحوال رابررسي كند ونتيجه آنرا براي من بنويسد) اگرا و نوشت هما نطوري كه فرستا دگا ن شما ميگويند ونامه هاي شما حكا يت ميكند هما نطورا ست ومردمان فا ضل ودانايان قوم برا ين راي اتفاق دارند بزودي بطرف شما خواهم آمد درادامه اين جمله را نگا شت : فلعمري ما لأما م الّا العا مل با لكتا ب والآخذ با لقسط والـدّ ا ين با لحق والحا بس نفسه علي ذات الله والسلام . بجان خودسوگند يادميكنم كه پيشواي مردم كسي است كه به كتاب خدا عمل نمايد ودرميان آنان به دادگري عمل نمايد واجراي دين حق كند يا پيرو دين حق با شد ودرراه خدا خويشتن د ا ربا شد يا خود را وقف راه خداكند .

«منتهي الآمال ص303-وقايع عاشوراج1ص200-ترجمه لوف ص20-يخنان حسين بن علي(ع)ص57»

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

اعزام مسلم بن عقيل ره به كوفه

پس ازنوشتن نامه مسلم بن عقيل راخواست واورابهمراه قيس بن مصهرصيداوي وعمارة بن عبدالله وعبدالرحمن بن عبدالله ازدي روا نه كوفه كرد ضمنا مسلم را توصيه فرمودكه تقوي وپرهيزكا ري ومهربا ني را ازدست ندهد وازافشاء اسرارخود داري كند واوضاع و.احوال رابررسي كند چنانچه اجتماع وهما هنگي مردم را ديد برايش بنويسد ومسلم بن عقيل درروزپا نزدهم ما ه مبا رك رمضان ازمكه بقصد عزيمت به كوفه خا رج شد .

«منتهي الآمال ص303-وقايع عاشوراج1ص200-ترجمه لوف ص20-يخنان حسين بن علي(ع)ص57»

مسلم بن عقيل

«مسلم بن عقيل» سرباز فداكار راه حق، يادآور همه خوبي ها، رشادت ها و جوانمردي هاست؛ و خواندن زندگي نامه اين سردار رشيد اسلام، درس آموز و الهام بخش و سازنده است. حماسه مسلم بن عقيل در كوفه، پيش درآمدي بر نهضت عظيم عاشورا بود و خود مسلم، پيشاهنگ نهضت سيدالشهدا (ع) و سفير انقلاب كربلا به شمار مي رود.درباره مسلم، چه مي توان گفت، جز بيان صداقت و رشادت و ايمانش؟ و چه مي توان نوشت، جز فداكاري و حماسه و آزادگي اش، و چه مي توان شنيد جز عمل به وظيفه و اطاعت از امام و جهاد در راه حق تا مرز شهادت و مسلم بن عقيل كيست؟ تجسمي از ارزش هاي والاي مكتب؛ الگو و اسوه اي از يك جوانمرد سلحشور و انقلابي پاك باخته و دل به راه خدا داده و سر به راه دوست سپرده و قدم در راه حق نهاده و با شهادت به معراج قرب پروردگار رسيده. پس، با هم با چهره اين شخصيت بزرگ، آشنا شويم.در ميان جوانان برومند «بني هاشم» مسلم، فرزند عقيل يكي از چهره هاي تابناك و شخصيت هاي بارز، به شمار مي رفت. «عقيل» برادر حضرت علي (ع) و دومين فرزند ابوطالب بود و مسلم بن عقيل، برادرزاده اميرالمومنين و پسرعموي حسين بن علي بود. دودماني كه مسلم در آن رشد يافت، دودمان علم و فضيلت و شرف بود و خانداني كه شخصيت انساني و اسلامي مسلم در آن شكل گرفت، بهترين زمينه را براي تربيت و تكامل معنوي و حماسي مسلم فراهم كرد. از آغاز كودكي، در ميان جوانان بني هاشم به خصوص در كنار امام حسن و امام حسين - عليهما السلام- بزرگ شد و كمالات اخلاقي و بنيان ولايت و درس هاي حماسه و ايثار و شجاعت را به خوبي فرا گرفت. اجداد مسلم كساني، چون «ابوطالب» و «فاطمه بنت اسد» بودند كه در فرزندان خويش، شجاعت و ايمان و دلاوري را به ارث مي گذاشتند و مسلم، شاخه اي پربار از اين اصل و تبار بود و بنابه اصل وراثت، خصلت هاي برجسته را از نياكان خود به ارث برده بود.مسلم در زمان حضرت امير(ع) نوجواني رشيد و پاك بود كه به افتخار دامادي آن حضرت نائل شد و با يكي از دختران امام به نام «رقيه» ازدواج كرد. اين وصلت بر ميزان فضيلت هاي مسلم افزود و او را بيشتر در محور «حق» و در خدمت نظام الهي آن حضرت در دوران خلافتش قرار داد.به نقل از مورخان، در زمان حكومت آن حضرت (بين سال هاي ٣٦ تا ٤٠ هجري) از جانب آن امام، متصدي برخي از منصب هاي نظامي در لشكر بوده است، از جمله در جنگ صفين، وقتي كه اميرالمومنين (ع) لشكر خود را صف آرايي مي كرد، امام حسن و امام حسين (ع) و عبدالله بن جعفر و مسلم بن عقيل را بر جناح راست سپاه، مامور كرد و بر جناح چپ لشكر، محمد بن حنفيه و محمد بن ابي بكر و هاشم بن عتبه (مرقال) را گماشت و مسئوليت قلب لشكر را به عبدالله بن عباس و عباس بن ربيعه و مالك اشتر سپرد.در دوران امامت ده ساله امام حسن مجتبي (ع) كه از سخت ترين دوره هاي تاريخ اسلام نسبت به پيروان اهل بيت و طرفداران حق بود، مسلم با خلوص هر چه تمام در مسير حق بود و از باوفاترين ياران و از خواص اصحاب امام حسن محسوب مي شد. پس از شهادت امام مجتبي (ع) كه امامت به حسين بن علي (ع) رسيد تا مرگ معاويه كه يك دوره ده ساله بود؛ باز مسلم را در كنار امام حسين (ع) مي بينيم. در اين دوره ٢٠ ساله يعني از شهادت علي (ع) تا حادثه كربلا بسياري از كسان يا مرعوب تهديدها شدند يا مجذوب زر و سيم و فريفته دنيا و صحنه حق را رها كردند و يا به معاويه پيوستند و يا انزواي بي دردسر را برگزيدند، ولي آنان كه قلبي سرشار از ايمان و دلي سوخته در راه حق داشتند و مسلماني را در صبر و مقاومت و مبارزه در شرايط دشوار مي دانستند، امامان حق را تنها نگذاشتند و با زبان و مال و جان و فرزند، به فداكاري در راه خدا و جهاد في سبيل الله پرداختند. ارزش و فضيلت پيروان حق در آن دوره، به خصوص وقتي آشكارتر مي شود كه به شرايط دشوار دينداري و حق پرستي در روزگار سلطه امويان آگاه باشيم.ارجمندي و فضيلت و مقام مسلم، در اين جاست كه او دست از محبت و ولايت و حمايت امام زمان خويش -حسين بن علي (ع)- برنداشت تا اين كه به عنوان پيشاهنگ نهضت كربلا در كوفه به شهادت رسيد و افتخار اولين شهيد كاروان عاشورا را به خود اختصاص داد و اولين شهيد از اصحاب امام حسين بود. از اولاد عقيل كه به همراهي حسين بن علي (ع) و در ركاب او قيام كردند، تعداد ٩ نفر، به شهادت رسيدند، كه مسلم شجاع ترين آنان بود. اين فضيلت بزرگ، از زبان پيامبر اسلام هم بيان شده است. حضرت علي (ع) از پيامبر اسلام حديثي را در مدح «عقيل» نقل مي كند كه آن حضرت فرمودند: من او را (عقيل را) به دو علت دوست دارم: يكي، به خاطر خودش، و يكي هم به خاطر اين كه پدرش ابوطالب او را دوست مي داشت. و در آخر، خطاب به علي (ع) فرمود: فرزند او مسلم كشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مومنان بر او اشك مي ريزد و فرشتگان مقرب پروردگار بر او درود مي فرستند. آن گاه پيامبر اسلام گريست تا آن كه اشك هايش بر سينه اش ريخت و فرمود: به سوي خدا شكايت مي برم، از آن چه كه خاندانم پس از من مي بينند.حمايت هاي اين خانواده از اهل حق موقعيت و اعتباري خاص براي آنان فراهم كرده بود و فضايلشان همواره مورد تقدير امامان (ع) قرار داشت. امام سجاد- عليه السلام - نسبت به خاندان عقيل عطوفت و محبت بيشتري از ديگران نشان مي داد و مي فرمود: من هرگاه خاطره آن روزي را كه اينان با حسين (ع) بودند به ياد مي آورم، اندوهگين مي شوم.قبلا هم اشاره شد كه از فرزندان عقيل ٩ نفر قرباني راه حسين (ع) كه راه خدا بود شدند و مسلم تابنده ترين اين چهره ها بود. اين خاندان با استقبال از شهادت در راه قرآن افتخار ويژه اي براي خود كسب كردند و فرزندان مسلم هم در ادامه خط سرخ پدر شهيدشان در صحنه كربلا حضور يافتند تا وفاداري خويش را به خاندان پيامبر كه تعهد اسلامي هر مومن راستين به حساب مي آمد، نشان دهند.

روزنامه خراسان 87.10.9 ماخذ:پايگاه اينترنتي حوزه نت

{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{

نامه امام حسين عليه السلام به دسران قبائل بصره

امام حسين عليه السلام پس ازورود به مكه نا مه ها يي به سران قبائل شهربصره مانند احنف بن قيس ومالك بن مسمع بصري ومسعودبن عمرو ومنذربن جارود وقيس بن الهيثم وعمروبن عبيدالله بن معمر مرقوم داشت بدين مضمون : امّا بعدفانّ الله اصطفي محمّدا صلّي الله عليه وآله من خلقه واكرمه بنبوّته واختا ره لرسا لته ثم قبضه ا ليه وقد نصح لعبا د ه و بلّغ ما ا رسل به صلي ا لله عليه وآله وكنّا اهله و اوصيا ئه وورثته واحقّ ا لنّا س بمقا مه في ا لنّا س فا ستأ ثرعلينا قومنا بذ ا لك فرضينا وكرهنا الفرقة واحببنا العا فية ونحن نعلم أنا أحقّ بذالك الحقّ ا لمستحقّ علينا ممّن تولّا ه وقد بعثت رسولي ا ليكم بهذا الكتا ب وانا ادعوكم الي كتا ب الله وسنة نبيه فا ن السـّنّة قد اميتت والبدعة قد احييت فان تسمعوا قولي اهدكم الي سبيل الرشاد والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

امابعدخداوندمحمدصلي الله عليه وآله رابرسا لت برگزيد وبا پيا مبري گرامي داشت سپس او رابسوي خودبرد درحالي كه بندگان خدارا نصيحت كرده وپيام خد ارا بمردم رسانده بود وما اهلبيت اوودوستان ونزديكان اوواوصياء ووارثان اوبوديم وازهركس به مقام وجانشيني او شايسته تربوديم ولي قوم ما اين مقام رابخوداختصاص داده وخودرابرما مقدم داشتند وما براي اينكه تفرقه واختلاف درميان ا مت پيش نيايد ازحق خويش چشم پوشيديم با آنكه به يقين ميدانستيم كه ما به آن مقام كه شايسته آن هستيم ازكسي

كه آنرا اشغا ل نموده سزاوارتريم هم اكنون من فرستا د ه خود را با اين نا مه نزد شما فرستا د م ومن شمارا به پيروي ازكتاب خداوسنت پيا مبرش دعوت ميكنم آن سنتي كه ازبين رفته وبدان عمل نميشود نه تنها بدان عمل نميشود كه بدعت جا ي آنرا گرفته است اگردعوت مرا پذيريد وفرما ن مرا اطاعت كنيد شمارابراه سعادت ونجات هدايت ميكنم والسلام . ونامه رابوسيله پيكي بنام سليمان بن ابورزين به بصره فرستا د پس ازرسيدن سليمان به بصره وتحويل نا مه ها به افراد يكي ازآن نامه ها توسط دختر منذر بن جا رود به عبيدالله بن زيا د رسيد وعبيدالله بن زيا د كه حا كم بصره وكوفه بود سليما ن راكه حا مل نا مه ها بود د ستگيركرده و دستورداد گرد نش را زدند و بد نش را براي عبرت ديگران بدار آويختندوخودش رفت بر منبر ومردم را ازمخا لفت با يزيد وطرفداري امام حسين عليه السلام ترسانيد وتهديد كرد...

«امام حسين بن علي(ع)به نقل ازمقتل خوارزميج1ص199- وقايع عاشوراج1ص202»

}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}

عبدالله بن زبيردرحضورامام حسين عليه السلام

عبدالله بن زبير يكي د يگر ا زكسا ني بو د كه انصراف ا زسفرعرا ق را به حسين بن علي عليه السلام پيشنهادنموداوكه خوديكي ازافرادمخا لف حكومت يزيدبود ودرهمين رابطه ا زمدينه فرارنموده وبه مكه پناهنده شده بودپس ازورود امام حسين عليه السلام به مكه هرروزوگا هي يك روزدرميا ن وما نند ساير مسلمانان به منزل آن حضرت رفت وآمد داشت ودرمجلس آن حضرت شركت مي نمودوچون ازتصميم امام عليه السلام نسبت به سفرعرا ق مطلع گرديد به خدمت آن حضرت آمده و بصورت ظاهرانصراف ازاين سفررا به وي پيشنها د نمود (بطوردوپهلوسخن گفت) وچنين گفت : يا بن رسول الله اگرمن هم در عراق شيعيا ني ما نند شيعيا ن شما را داشتم آنجا را به هرنقطه ديگرترجيح ميدادم (ابن زبيربراي اينكه متهم نباشدگفتارش راانچنين ادامه داد)ولي درعين حا ل اگردرمكه اقامت كنيدوبخواهيدامامت وپيشوائي مسلمانان رادراين شهرادامه دهيدما نيزبا توبيعت ميكنيم وتاجائي كه امكان داردازپشتيباني وهم فكري با توخودداري نخواهيم نمود . امام حسين عليه السلام درپا سخ عبدالله بن زبيرفرمود : انّ ا بي حدّ ثني انّ بمكّة كبشاً به تستحلّ حرمتها فما احبّ ان اكون ذلك الكبش و لئن اقتل خارجا منها بشبر احبّ اليّ من ان اقتل فيها ولئن اقتل خا رجا منها بشبرين احبّ اليّ من ان اقتل خا رجا منها بشبروايم الله لوكنت في جحر ها مّة من هذه الهوام يستخرجوني حتّي يقضوابي حا جتهم والله ليعتد نّ علي كما اعتدت اليهود في السّبت ... يا بني الزبيرلئن ادفن بشا طئي الفرات احبّ إ ليّ من ا ن ادفن بفـنا ء الكعبة . پس از خروج ابن زبير از مجلس امام آنحضرت فرمود: ا نّ هـذا يقول لي كن حما ما من حما م الحرم ولئن ا قتل و بيني و بين الحرم باع احبّ إ ليّ من أ ن أ قتل و بيني و بينه شبرولئن أ قتل با لطّف أحبّ إ ليّ من أ ن أقتل با لحرم . بنا به نقل ديگري فرمود : ان هـذا ليس شييئ من الدّنيا أحبّ إ ليه منأان أخرج من الحجا ز و قد علم انّ النّا س لا يعدلونه بي فودّ انّي خرجت حتّي يخلوله.

«وقايع عاشوراج1ص210به نقل ازتاريخ اعثم كوفيص368ووتاريخ طبريج4ص289وناسخص132- سخنان حسين بن علي (ع) / 74 »

($$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$)

عبدالله بن عمردرحضورامام حسين عليه السلام

عبدالله بن عمركه براي عمره وانجام كارهاي شخصي درمكه بسرميبرد ودرهمان روزهاي اول ورود امام حسين عليه السلام تصميم گرفت به مد ينه مراجعت كند به حضورامام عليه السّلام رسيد و به آن حضرت پيشنها د صلح وسا زش داد وگفت يا اباعبدالله چون مردم با اين مرد بيعت كرده اند ودرهم و ديناردردست اوست قهرابه اوروي خواهندكرد وباسابقه دشمني كه اين خاندان با شما دارند ميترسم در صورت مخا لفت با وي كشته شوي وگروهي ازمسلما نا ن نيزقرباني اين راه شوند ومن ازرسول خدا صلي الله عليه وآله شنيد م كه ميفرمود حسين كشته خواهـد شد واگرمردم د ست ازيا ري ونصرت وي بردارند به ذلت وخواري مبتلا خواهند گرديد وپيشنها د من برشما اينست كه مانند همه مردم راه بيعت وصلح رادرپيش بگيري وازريخته شدن خون مسلمانان بترسي امام حسين عليه السلام درپا سخ عبدالله بن عمرفرمود : يا اباعبد الرّحمن اما علمت انّ من هوان الدّ نيا علي الله انّ رأس يحيي بن زكريا أهدي إ لي بغي من بغا يا بني اسرائيل أما تعلم أنّ بني اسرا ئيل كا نوا يقتلون ما بين طلوع الفجر ا لي طلوع الشّمس سبعين نبيّا ثم يجلسون في اسواقهم يبيعون ويشترون كأ ن لم يصنعوا شيئا فلم يعجّـل الله عليهم بل امهلهم واخذهم اخذعزيزذي ا نتقا م اتّق الله يا اباعبدالرّحمن ولاتدعنّ نصرتي ...آياندانستي كه دنيا در نزدخدايتعالي چقدرخواروبي مقداراست وازپستي دنيا همين بس كه سريحيي بن ذكريا را به هد يه بردند براي حا كم بدكا ربني اسرائيل مگرنشنيده اي كه بني اسرائيل ا زصبحد م تا اول آ فتا ب هفتا د پيغمبرراكشتند سپس رفتند دربا زا رها ي خود نشستند ومشغول معا مله ودادوستد شدند مثل اينكه هيچ اتفاقي نيافتاده خداوند دركيفرآنها تعجيل نكرد بلكه به آنها مهلت داد تا زما ن انتقام فرابرسد وروزانتقام كه فرارسيد آنا نرا به شديد ترين وجهي گرفتا ركرد اي اباعبدالرّحمن از خدابترس وازياري من دست برند ا ر.عبدالله بن عمرچون ازپيشنها د خود نتيجه ا ي نگرفت عرضه داشت يا اباعبدالله دوست دارم د ر اين هنگام مفارقت آن قسمت ازبدن شمارا كه رسول خداصلي الله عليه وآله مكرر ميبوسيد من هم ببوسم امام عليه السلام پيراهن خودرابالازد وعبدالله زير سينه آن حضرت راسه باربوسه زد ودرحالي كه گريه ميكرد چنين گفت يا اباعبدالله تورابخدا ميسپارم وبا توخداحافظي ميكنم زيراتودراين سفركشته خواهي شدپس ازخدا حافظي با امام عليه السلام راهي مدينه شد وازآنجا طيّ نامه اي به يزيد حكومت وخلافت اوراباجان ودل پذيرفت . «سخنان حسين بن علي(ع)ص44»

(@@@@@@@@@@@{$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$}@@@@@@@@@@@@@@)

وعـــــــــده گــــــاه كـــــــــربـــــــــــــــــلا

ما ز کعبه رو بسوی کر بلا خو ا هیم کرد کربلا را کعبه ا هـل ولا خـوا هـیم کرد

ز منا ی کعبه ا گر ا مر و ز رخ بر تا فتیم وعده گاه کربلا را چون منا خواهیم کرد

گروداع از زمزم ور کن و صفا بنموده ایم کربلا را رکن ایمان ازصفا خواهیم کرد

تا که بشنا سند مخـلو ق جهـا ن خـلا ق ر ا خو یش را آ ئینۀ ا یزد نـمـا خواهیم کرد

ا ز پی د ر ما ن د رد جهـل ا بـنـا ی بشر نینوای خویش را دارالشفاء خواهیم کرد

ا زپی آ زا د ی نوع بشـر تا ر و ز حشـر پرچم آ ز ا د مرد ی را بپا خواهیم کرد

ظلم را معدوم می سا زیم و پی مظلو م را با شها مت ا ز کف ظا لم رها خواهیم

كاخ ا سبتد ا د را با خا ک یکسان می کنیم پس بنای عدل را از نو بنا خواهیم کرد

خو یش ر ا د ر آ تش کر ببلا می ا فکنیم کربلا ر ا و ا د ی کرببلا خواهیم کرد

«سروی – گلزار شهیدان ص 212»

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

كــــــــلـــــــــيــــــــــــم عـــــــــشــــــــــــــق

کـلـیـم عشق منم طو ر کربلای من ا ست ذ بـيـح عشـق منم قــتـلگه مـنـا ی من است

ز بهـر سلـطــنـت حق نمو د ه ا یم قـیا م شـعـا ر نصر من ا لله بر لو ا ی من است

نو ا و نـغـمـۀ ا ن لم یکــن د یــن بلـنـد تا بـه قـیـا مت ز نـیـنـو ا ی من است

بری ز سا حـت من ننگ بـیعـت و ذ لـّـت سریر عـز و شـر ا فـت بتن قـبـای من است

مرام من هـمه آ ز ا د گی و آزادی ا ست علّـو هـمـّت و مـر د ا نگی نـد ای من است

بیفکـنـنـد بـد و شـم قــبـا ی آ ز ا د ی چه غم خورم که دمی خاک وخون ردای من است

ز فیض عشق من آ ز ا د ه مـرد تا ریخم نگا هـد ا ر مـن آ ن یا ر با و فا ی من است

بزخـم هـا ی د لـم بو سـه می زنـد پیکا ن طبیب د شمن و د ر تیر و ی د وای من است

بزند گا نی خـو د نا شـنـا س و بـد بـیـنـم که مرگ زند گی و عز ت آ شنا ی من است

بگوش جا ن شنوم نغمه ها ی ها د ی ر ا هر آنچه بشنوم آ ن و صف ما جرا من است

«هادی تبریزی ، گلزار شهیدان ، ص 198»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

كـــعـــبــــه د ل عـــشّــــــا ق بــا وفــــا

ما کا روا ن کعبۀ عشقـیم هـر کجا رو آ وریم کعبه بود ر و بر و ی ما

ما ئـیـم کعـبۀ د ل عـشا ق با و فـا هر جا رو یم کعبه کند جستجوی ما

چونكه نوا ی عشق برآ ید زناي ما آید صدای دوست زهر تار موی ما

ما را هـوا ی کعـبۀ د یگر بود بسر آ نجا ا مید ما بود و آ ر ز و ی ما

حجر و حطیم بد رقـۀ را ه ما شود سعی وصفا ومروۀ عشا ق سوی ما

ما تشنۀ شهـا د ت عشقـیم می رویم تا پر شود ز خون د ل ما بسوی ما

احرام ما کفن شود اندر منای عشق خون گلوی ما شود آنجا وضوی ما

ما را منای عشق وصف کربلا بود رنگین شود فرا ت زخون گلوی ما

هر سال حاجیان که بکعبه کنند رو با یکـد یگر کنند هـمـه گفـتگوی ما

«عبدالحسین رضائی،اشک شفق ص 328»

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

عبدالله بن عباس درحضورامام حسين عليه السلام

عبدالله بن عباس پس ازاعلان حركت ازسوي امام عليه السلام بخد مت آن حضرت وگفت پسرعم من درمفا رقت توگرچه تظاهربه صبرميكنم ولي نمي توانم واقعاصبروتحمل نمايم زيرا ترس آن دارم كه تودراين سفري كه درپيش گرفته اي كشته شوي وفرزندانت به اسارت دشمن درآيند چون مردم عراق مردما ني پيما ن شكن هستند ونبا يد بآنان ا طمينا ن نمود وسپس ادامه داد چون توسيد وسرور حجا ز و مورد احترام مردم مكه ومدينه هستي بعقيد ه من بهترا ست درهـمين مكه ا قا مت گزيني واگرمردم عراق هما نگونه كه ا ظها رميد ا رند واقعا خواستا رتوهستند و مخا لف حكومت يزيد بهترا ست اول استاندار يزيد ودشمن خويش را ازشهرخودبرانند سپس توبسوي آنان حركت كني واگرد رخا رج شدن ازمكه اصرارداري بهتراست بسوي يمن حركت كني زيرا گذ شته ازا ينكه درآن منطقه پدرت شيعيان زيا دي دارد نقطه اي وسيع وداراي قلعه ها ي محكم وكوهها ي مرتفع ودوردست است وميتواني دور ازقدرت حكومت به فعاليت خودادامه دهي و بوسيله نامه ها وپيكها مردم رابسوي خويش دعوت نمائي واميدوارم ازاين رهگذ ربدون نا راحتي به هـدف خويش نا ئل گردي (كا ري كه اكثرسيا ست مداران دنيا كه مخا لف حكومت زما ن خودهستند بدان د ست ميزنند امّا امام عليه السلام بروش سياستمداران مصلحت سنج ونا ن بنرخ روزبخورنميخواهدعمل كند) امام عليه ا لسلا م درپا سخ عبد ا لله بن عبا س فرمود اي پسرعم بخد ا سوگند كه من ميد ا نم كه تو نصيحت كننده دلسوزومهربا ني هستي وليكن من تصميم خودم رادرانتخاب اين مسيرگرفته ام ابن عباس گفت حالا كه تصميم به اين سفرگرفته اي زنان واطفال رابه همراه خودنبرزيراميترسم تورادربرابرچشم آنان بقتل برسا نند امام عليه السلام درپا سخ فرمود : والله لايدعوني حتّي يستخرجوا هذه العلقة من جوفي فا ذ ا فعلوا سلّط الله عليهم من يذلّهم حتي يكونوا اذلّ من فرام المرئة . بخداسوگند كه اينهامروانگذارند تا اينكه اين خوني كه دررگهاي من است بريزند هرگاه اينچنين كنند خداوند برآنان كسي رامسلط كند كه آنانرا بذلت بكشاند بطوري كه ازكهنه كثيف زنان هم پست ترشوند (ظاهرا اشاره امام عليه السلام به ذلتي است كه پس ازشهادت حضرتش توسط مختارويارانش نصيب آنان ميشود)

«سخنان حسين بن علي(ع) ص68»

(؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟)

قـــربــا نــيــــا ن كـــعـــبــــه د ل

بـیـو م ا لـتـر و یه محـمـل ببستند خـوا تین ا ند ر آ ن محمل نشستند

حرم را ا ز حرم کر د نـد بیر و ن همه سرگشته اندر د شت و هامون

کسا نی ر ا که عا لم ر ا پنا هند بر و ن کر د ند ا ز کاخ خد ا و ند

هـمـه قـر با نیا ن کـعـبۀ د ل بر و ن خـرگه زد ند ا ز کـعـبۀ گل

مـهـا ر نا قـۀ با نو ی ذ ی جـو د ا بـر د ست طـر مـا ح عـد ی بود

حدی با زنگ اشتر گشت چون جفت طرماح عـد ی با آ ن شـتـر گفت

هـمـیـن با نو که د ر محـمـل نشسته د ل ا ز قــیـد علا یـقـهـا گسسته

مهین د خـت ا میرا لمـؤ منین ا ست بـهـیـن فـرما ند ه روی زمین است

مـبـا د ا آ نکه آ ز ا ر ش نما ئی هــم آ ز ا ر د ل زا ر ش نـمــا ئی

پس از چند ی فلک در گرد ش آمد سپس تـیـر قــضا ر ا پر ش آ مـد

هـمـیـن زن شد ا سیر قوم عد وا ن چگو یم من ز ا شتـرها ی عـریا ن

«تاج نیشابوری:خزائن الشهداء ص 82»

**********************************************************************************

هــفــتــا د و د وقــربـــا نـــي قـــبـــــول

بهر ا یزد کرد خـلـیـل نـیک نا م کر د یک قـربا نی و آ نهم نا تما م

سـید گـلـگـون كـفـن سبط رسول کرد هـفـتا د و د و قـربا نی قـبو ل

هر یکی تا ج شرف ا کـلـیـل او خود خلیل و هر یک ا سماعیل ا و

مثل ا کـبـر نو جـو ا ن ما ه ر و پا ره پا ره شـد به پیـش چـشم ا و

شست عباس ازحیات خویش دست قاسمش از خون حنا بر دست بست

تیر خورد اصغر د ر آغوش پدر گشت مـعــرا جـش سر د وش پد ر

زخمها کا ند ر تن آ ن شا ه بود یکهـزا ر و نهـصــد و پنجا ه بو د

«انیس العهدی:خزائن الشهدا ص 82»

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

عمروبن سعيد بن عا ص مأ مورمخفي يزيددرمكه

بانزديك شدن موسم حج كه مسلمانان وحجاج گروه گروه واردمكه مكرمه ميشدند دراوائل ماه ذي حجه امام عليه السلام مطلع گرديد كه بدستوريزيدبن معاويه عمروبن سعيد بن عاص بظاهربعنوان اميرحاج ولي درواقع به منظورانجام ماموريت خطرنا كي وارد مكه گرديده است وازسوي يزيد ماموريت دارد درهركجا وهرنقطه اي ازمكه كه امكان داشـته با شد ا ما م راتروركند لـذ ا آن حضرت تصميم گرفت بخا طرمصون ما ند ن احترام مكه وريخته نشد ن خون درمكه وخانه خدا بدون شركت در مراسم حج وباتبد يل اعما ل حج به عمره مفرده درروزسه شنبه هشتم ذي حجه كه يوم الترويه است ازمكه بسوي عراق حركت كند امام عليه السلام يكروز قبل ا زحركت يا روز حركت اين خطا به رادرميان جمعيت وافرادخاندان بني هاشم وگروهي ازشيعيان كه درمدت اقامت آن حضرت درمكه بدوپيوسته بودند ايراد فرمود : الحمدلله وما شاء الله ولاقوّة الّا بالله وصلّي الله علي رسوله خطّ الموت علي ولدآدم مخطّ القلادة علي جيد ا لفتا ة وما اولهني الي اسلافي ا شتيا ق يعقوب ا لي يوسف وخيّرلي مصرع أ نا لاقيه كأ نّي بأ وصا لي تتقطّعها عسلان ا لفـلو ا ت بين ا لنّواويس وكربلاء فيملأنّ منّي اكراشا جوفا وأجربة سغبا لامحيص عن يوم خطّ با لقلم رضا الله رضا نا اهل البيت نصبرعلي بلا ئه ويوفّـينا اجورالصّا برين لن تشذّعن رسول الله لحمته بل هي مجموعة له في حظيرة القدس تقـرّبهم عينه وينجز لهم وعده أ لا ومن كا ن فينا با ذ لا مهجته موطّنا علي لقا ء ا لله نفسه فـلـيرحـل معنا فإ نّي را حـل مصبحا ا نشا ء ا لله .

ستايش خداوندراسزاست آنچه اوبخواهد انجام ميشودنيروئي جزبوسيله اونيست درودورحمت خد ا بر فرستا ده اش محمد مصطفي مرگ آ نچنا ن گريبا ن ا نسا ن را گرفته كه چو ن گرد نبندي د رگرد ن دوشيزگا ن است چنان آرزومند ديداربستگان خود ازپدرومادروجد خود هستم مانند اشتيا ق يعقوب به يوسف براي من قربا نگاهي تعيين شده است كه آن قربا نگا ه راديدارخواهم كردچنين ميبينم كه بد نم را گرگهاي بيا با ن درسرزميني بين نواويس وكربلا ا زهم ميد رند پس شكمها ي گرسنه خود را سير ميكنند وزخمهاي كهنه خودرا مرهم مينهند چا ره اي ازآنچه برايم مقدرشده وآنروزي كه براي من رقم خورده نيست رضاي خداوند آرزوي ما خاندان ا ست برگرفتا ري صا بروشكيبايم وپاداش صابرين را خواهيم داشت هرگزپا ره اي ازتن پيغمبردورنمي افتد وپاره تن پيغمبرازراه وروش اومنحرف نخواهد شد بلكه دربهشت عنبرسرشت برگرد پيغمبر جمع ميشويم وهمديگررا ملاقات ميكنيم وپيغمبر از ديدار شادمان ميشود ووعده اي كه داده است سرانجام خواهد يا فت آگا ه با شيد مردم من فردا صيح بطرف عراق كوچ خواهم كرد هركس درراه خد ا ازسروجا ن گذشته حا ضربه جا ن با زي ا ست وآما د ه مرگ وديدارخداست مهياي حركت شود انشاء الله .

«وقايع عاشوراج1ص209به نقل ازلهوف ص27حاشيه مهيج الأحزان-امام حسين بن علي(ع)ص110به نقل ازبحارص183»

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

حركت امام حسين عليه السلام ازمكه

امام عليه السلام درروز هشتم ذي الحجه ازمكه حركت فرموده وعازم عراق شدند ودر هنگام حرکت از مکه رو کرد به ا بن عبا س فرمود : ما تقول فی قوم اخرجوا إ بن بنت نبیّه من و طنه و د ا ره و قراره و حرم جدّ ه و ترکوه خا ئفا مرعو با لایستقر فی قرارولا یاوی الی جوار یریدون بذالک قتله و سفک دما ئه لم یشرک با لله شیئا و لم يرتکب منکرا و لا إثما . چه ميگوئي اي ابن عباس دررابطه با قومي كه فرزند د خترپيغمبرشا ن را ا زوطنش وخا نه اش ومحل آرامشش وحرم جدش بيرون كردند واوراترسا ن وهراسان رهاكردند درحالي كه نه محل آرامشي دارد ونه پناهگاهي وآن مردم اراده قتل وريختن خون اوكرده اند وحا ل آنكه نه مشرك بخدا شده ونه مرتكب كارزشتي شده ونه گناهي كرده ابن عباس گفت فدای تو شوم اگر لا بدی برای سفربه عراق بهتر است که زنها و فرزندت را همراه نبری . فقال علیه السلام یابن العم انی رایت رسول الله صلی الله علیه و آله فی منامی و قد امرنی بامر لا اقدرعلی خلافه و إ نّه أمرنی بأ خذهنّ معی . اي پسرعم بد رستي كه من رسول خدا را د رخواب د يد م مرا به كا ري امركرد كه خلاف آن نميتوانم بكنم واونيزمرا امركرد كه زنها وفرزندان را با خودبردارم . ا ما م حسين عليه السلام هنگا م حرکت ا ین ا شعا ر را خواند :

سامضی فما با لموت عار علی الفتی ا ذ ا ما نوی حقّا و جا هد مسلما

و وا سی ا لرّجا ل الصّا لحین بنفسه وفا رق مثبو را و خا لف مجرما

و ان عشت لم اذمم و ان مت لم ا لم کفی بک ذ لّا ا ن تعیش و ترغما

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

صــــــلاي عــــا شـــــقـــي

صلاي عا شقي ز د مهرخا و ر حسين آ ن زا د ه زهراي اطهر

لـبا س عشقـبـا زي را بتن كرد بد ل برعمره حج خويشتن كرد

برون شدازحرم آ ن ما ه تا با ن بهمرا هش حر يم مو پر يشا ن

فغا ن قد سيا ن برعرش ا علا چه شدازمكه بيرون شا ه بطحا

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

شانزده منزل ازمكّه تا كربلا

امام حسين(ع)ازمـكّـه تا كربـلا16منزل را پشت سرگـذ ا شت كه منا زل طي شـده بـد ين شرح است :

1- ذا ت عرق كه ميقا ت عراقيين بين نجد وتها مه است ودراين منزل امام(ع)با بشربن غا لب اسدي موا جه شـد 2- الحا جزوادي ا ست كه مردم كوفه وبصره براي رسيدن به مد ينه ا زا ين را ه ميروند و بطن الرمه د را ين وادي وا قع شده ا ست و امام(ع) ازبطن الـرّمه جوا ب نا مه مسلم بن عـقـيل را نوشت وبه قيس بن مصهـرصيداوي داد بهمرا هي عـبدالله بن يقطربه طرف كوفه رفـتند 3- العيون در اين منزل امام با عبدالله بن مطيع عدوي برخوردكرد 4- الخزيميه دراين منزل عليا مخدره زينب (س) صداي ها تف غيبي شنيد 5- زرود دراين منزل امام(ع) با زهـيربن قـين برخورد وايضا خبرشها د ت مسلم بن عـقـيل وها ني بن عـروه رسـيد 6- ثعلـبـيه درا يـن مـنـزل نيزخـبـرشها د ت مسلم بـن عـقـيل وها ني بن عـروه رسيد وايضا درا ين منزل فـرزدق به(امام) برخورد 7- الشـقـوق دراين منزل امام (ع)با مردي ا زكوفه برخورد 8- زبا له درا ين منزل خبرقـتل قـيس بن مصهـرصيدا وي وعـبدالله بن يقـطررسيد وا يضا دراين منزل گروهي ازيا را ن امام(ع) برگشتند 9- بطن العـقـبه دراين منزل امام (ع)خوا ب سگها ي درنده را ديد وايضا دراين منزل امام(ع) با عمروبن لوذا ن برخورد 10- شراف يا اشرا ف قـبل ازكوه ذوحسم دراين منزل امام(ع) د ستورداد آب فـراوان بردارند وفـرمودمهما نا ني درپيش داريم 11- كوه ذوحسم يا ذوحشم درا ين مكا ن به حرولشكريا نش برخـوردند وامام(ع) خطبه خواند 12- البيضه دراين منزل امام(ع) مجـدّ د ا براي لشكريا ن حرخـطبه خواند 13- الرُهَـيمه دراين منزل امام(ع)با ابوهـرم برخوردند 14- العـذيب الهجا نا ت دراين منزل امام(ع)به طرمّا ح برخوردند وطرما ح راهـنما ي آنا ن شد تا منزل بعد واشعا ري راميخواند 15- قـصربني مقا تل دراين منزل به عـبيدالله حرجعفي برخوردند 16- نينوا درا ين منزل امام(ع)خـوا بي را د يد واسـترجاع كرد و ا يضا دراين منزل نا مه وفرما ن ابن زيا د به حررسيد 17- كربلاوآخرين منزل كه با رافكندند.

000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

فــلـــك نــــد ا د ه ا مــــا ن

فلك نداده ا ما ن جا د ر ا ین دیا ر کنم طوا ف د ر حـرم خا ص کردگا ر کنم

چه کشته گشتن من هـتک حرمت حرم ا ست فــر ا ر ا گر نـنـما یم بگو چکا ر کنم

به ا ختیا ر خو د ا ینقوم سفـله نگذ ا رند که گوشۀ ز بر ا ی خو د اخـتـیـا ر کنم

دریغ و آ ه که در ا ین همه جها ن فراخ بجا نــبـی نگــذ ا ر نــد تا فــرا ر کنم

كد ا م حا ل پريشا ن خو يش شرح دهـم كـد ا م د رد د ل خـو يش را شما ركنم

ازشش جهـت ره من بسته اند اگرخواهم که روی درطرف روم و زنگـبا ر کنم

خوش آ نزما ن که کنم رو بد شت کربلا برا ی دوست سروجا ن خود نثا ر کنم

بها رعمرخز ا ن گشت جو د يا تا آ ن بگـوشۀ روم و نا له چــو ن هــزا ركنم

«كلّـيّا ت جودي ص44»

؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛

عـــا زم عـــــرا ق

چون ازحجا ز گشت حسین عا زم عراق ا ز کعبه بر سپهر شد ا فـغا ن ا لفرا ق

ارکا ن کعـبه شد متزلـزل ز تا ب هـجـر زمزم گریست خون دل از درد اشتیا ق

«وقايع عاشوراج1ص216»

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

كـــعـــبــــۀ اهــــــــــل د ل

گفـت من با ا ین گروه بد ستیز دادخواهی د ا رم ا ند ر رستخیز

کربلا گرد یـد ه قـربا نگا ه من هست هفتا د و دو تن هـمراه من

بـقـعۀ من کـعـبه ا هـل د لـست سر گروه شیعیان را محفل است

گر بما نم من بجا ی خـو یشتن پس که مدفون گردد اندر قبر من

تا پـنا ه خـیـل زوّ ا ر ا ن شـود شـا فـع جـرم گـنـهکا را ن شــود

امـتحـا ن مرد م برگـشـتـه خـو کی شـود گر من گریـزم از عـدو

موعد من با شما در کربلاست روز عا شو را که روز ابتلاست

«وقايع عاشوراج1ص212»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

د ر را ه د وســــــــــــت

در راه دوست کشته شدن آرزوی ما ست دشمن ا گر چه تـشـنه بـخـون گلوی ماست

گر د یم دور یا ر چو پر و ا نه دور شمع چون سوختن در آتش عشق آرزوی ماست

ا ز جا ن گذ شته ا یم و بجانان رسیده ایم در را ه وصل این تن خا کی عدوی ماست

خا موش گشته ا یم و فراموشی کی شویم بس ا ینقد رکه د رهـمه جا گفتگوی ماست

ما را طو ا ف کعبه بجز دور یا ر نیست کز هـر طرف رویـم خـد ا روبروی ماست

هرجاکه هست روی زمین ارغوان سرخ آبش ز خون ما گلشن از خاک کوی ماست

گر بسته ا نـد مـرد م ظا لم زبا ن خـلـق غم نیست چو نکه غا لب دلها بگوی ماست

«وقايع عاشوراج1ص216»

5%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%5

محمد حنفبّه و امام حسين (ع)

محمد حنفـيّه يكي ديگر ا ز كسا ني بود كه پيشنها د ا نصرا ف ا ز سفرعرا ق را به امام ع نمود . ا و كه براي منا سك حج و د يـد ا ر حسين بن علي (ع) به مكه و ا ر د شـد ه بو د (وشد يد ا مريض بود) شبا نه و قبل ا ز حركت ا ما م به حضو ر وي رسيد و عرضه داشت :برادرتوكه بي وفا ئي و پيما ن شكني مرد م كو فه را نسبت به پد رت علي و برادرت حسن ع د يد ه ا ي من ميترسم ا ين مردم با تو نيز پيما ن شكني كنند پس بهترا ست بسوي عراق حركت نكني و د ر هـمين شهر مكه بما ني زيرا تو د ر ا ين شهرو د ر حرم خدا بيش ا ز هر شخص د يگر عزيز و مورد احترام مردم هستي .امام (ع) در پا سخ وي فرمود: خوف اين هست كه يزيد مرا در حرم خدا با مكروحيله بقتل برسا ند و بدينوسيله احترام خا نه خد ا د ر هم شكسته شود محمد حنفـيّه پيشنها د نمود كه د ر ا ين صورت بهتر ا ست به جا ي عراق بسوي يمن يا منطقه مو رد ا من د يگري حركت كني .امام ع فرمو د : پيشنها د و نظريه تو ر ا نيز مورد توجه قرارميدهم . امام حسين ع اول صبح بسوي عـراق حركت نمود چو ن خبر به محمد حنفـّيه رسيد با عجله هر چه بيشترخود را به امام رسا نيد ه ا فسا ر شتر آنحضرت را در دست گرفت و عـرضه داشت برادرمگرتو د يشب وعـده ندادي كه درخواست و پيشنها د مرا مورد مطا لعه قـرا ربدهي.امام حسين (ع) درپا سخ محمد حنفـّيه فرمود: بلي ولكن بعد ما فا رقتك أ تا ني رسول ا لله (ص) و قا ل يا حسين اخرج فإ نّ ا لله تعا لي شا ء أ ن يراك قتيلا. بلي ولكن بعدازاينكه ازتوجد ا شدم رسول خـدا(ص) آمـد نزد من و فـرمود اي حسين من خا رج شـو بروبه طرف عـراق به جهـت ا ينكه خـداوند خواسته ترا كشته ببيند محـمّـد حـنـفـيّه با شنيد ن ا ين سخن امام گفت إنّا لله و إنّا إ ليه راجعون سپس ا نگيزه حركت دادن اطفال و زنا ن در چنين شرايط حسا س و خطرنا ك جويا گرديد.امام (ع) فرمود: وقد شا ء الله أن يراهنّ سبا يا . خداوند خوا سته آ نا ن را اسيرببيند .

«وقايع عاشوراج1ص212به نقل ازتاريخ طبري ج5ص385سخنان امام حسين (ع) / 84 »

))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

عبدالله جعفر وامام حسين (ع)

عـبد ا لله بن جـعـفـر يكي د يگرا ز كسا ني بود كه پيشنها د ا نصرا ف ا ز سفـرعرا ق را به امام (ع) نمود عبدالله بن جعـفـرنا مه اي نوشت و بوسيله د و فرزندش عون و محـمّـد به حـضورامام ع ارسا ل داشت .اما بعد بخد ا سوگند ت ميدهم كه با رسيدن اين نا مه ا ز سفري كه در پيش گرفته اي منصرف و به شهـرمكّه مراجعت كني زيرا ميترسم كه تو د ر ا ين سفـركشته شوي و فرزندانت مستأ صل و با كشته شد ن تو كه پرچم هدايت و اميد مؤمنا ن هستي نورخدا خاموش گردد درحركت خود تعجيل نكن كه من نيز متعا قـبا خود را بتو ميرسا نم .عـبدالله جعـفـرپس از ارسا ل اين نا مه بلافاصله با عمروبن سعيد كه ا ز سوي يزيد بن معا ويه بجا ي وليد ا ستا ند ا رمعزول مد ينه به ا ستا ند ا ري منصوب و بظا هـربعـنـوا ن ا ميرحا ج و لي د ر واقع براي ا نجا م ما موريت ترورامام (ع) آن روزها د ر مكّه بسرمي برد ملا قا ت و از وي د رخواست نمود كه اما ن نا مه ا ي به امام (ع) بنويسـد كه شا يـد د ر مراجعت آ ن حضرت مؤثّرا فتد و براي تا كيد موضوع و اطمينا ن بيشتر رضا يت عمروبن سعيد را جلب نمو د كه برا د رش يحيي بن سعيد را د ر رساندن اما ن نا مه به همرا ه عبد ا لله به خدمت امام (ع) اعـزام نما يد.عـبدالله بن جعفـربه هـمـراه يحـيي بن سعيد دربيرون مكه به قا فـله امام (ع) رسيد و ضمن تسليم امان نا مه تقاضاي خود و يحيي بن سعيد را حضورمطرح و انصراف امام را از تصميم مسا فرت عراق درخواست نمود. امام حسين (ع) درپاسخ عبدالله ويحيي فرمود:ا نّي رايت رؤيا فـيها رسول الله (ص) و امرت فـيها بأ مرأنا ما ض له عـليّ كا ن اولي. من درعا لم رؤيا رسول خدا(ص) را ديدم ومأ مور به كا ري شدم كه درپي آ ن ميروم برضررمن با شد يا به نفع من . عبدالله د ربا ره ا ين خواب و مأ مو ريّتي كه ا ما م به آ ن ا شا ره نمود توضيح بيشتري خواست امام (ع) فرمود : ما حـدّ ثت بها و ما أ نا محـدّ ث بها حتّي أ لقي ربي . جا ئي با زگونكرده ام وبا زگو هم نخواهـم كرد تا پروردگا رم را ملاقا ت كنم . وامام (ع) نا مه اي درپا سخ امان نا مه عمروبن سعيد بد ين مضمون نگا شت : أ مّا بعد فإ نّه لم يشا قـق الله و رسوله مـن دعا إ لي ا لله عزّوجـل وعمل صالحا وقا ل انّـني من المسلمين و قد دعوت إلي الإيمان والبرّ والصّلة فخيرالأمان أمان الله ولن يؤمن الله يوم ا لقيا مة من لم يخفه في ا لـدّ نيا فـنـسئل ا لله مخا فة في ا لـدّ نيا توجـب لنا أ ما نه يوم القـيا مة فإ ن نويت با لكتا ب صلـتي وبـرّي فـجـزيت خـيـرا في ا لـدّ نيا و ا لآخرة والسّلام . ا مّا بعد به مخا لـفـت با خـد ا ورسولش برنخواسته كسي كه بخواند مرد م را بسوي خد ا وعمل صا لح انجام دهـد وبگويد من ا زمسلما نا ن هـستم شما مرا به ا يما ن ونيكي وصله رحم دعـوت كردي [كه من درأ ما ن يزيد با شم] بهترين أما ن أمان خداي متعال است درروزقيامت پس اگردرنامه ات نيّت نيكي به من وصله رحم داشتي خداوند به تو خير دنيا وآخرت عطا كند والسلام .

«وقايع عاشوراج1ص215 - سخنان حسين بن علي (ع) / 93 »

{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{

فرزدق شاعروامام حسين (ع)

فرزدق شاعريكي د يگر ا ز كسا ني ا ست كه به امام حسين (ع) پيشنها د انصراف ا ز سفربه عرا ق راميدهـد.فرزدق ميگويد من درسا ل شصت با ما درم عا زم مكه و انجام مراسم حج بودم به هنگا مي كه داخل محدوده حرم شد م و افسا رشترما درم بدست گرفته و ميكشيد م به قا فله حسين بن علي (ع) كه از مكه بسوي عراق درحركت بود برخوردم و به حضورش شتا فـتم و پس ا ز سلام و تعا رفا ت عرضه داشتم يا بن رسول الله پدروما د رم بفداي تو ا نگيزه تو د ر ا ين عجله و خا رج شدن ا ز مكّه قبل ا ز ا نجا م مراسم حج چيست؟ امام (ع) فرمود: اگرتعجيل نميكردم د سـتگيرم ميساختند. امام (ع) پرسيد توكيستي ؟ فرزدق : گفتم مردي از ملت عـرب . امام (ع) پرسـيد نظرمرد م عـراق نسبت به اوضاع چگونه ا ست ؟ فـرزدق : گفـتم خـبررا ا ز خـبـره ا ش مـيخو ا هي د لها ي مرد م با شما و شمشيرها يشا ن عليه شما و مقدّ رات دردست خدا است هر طوربخواهد انجا م ميدهـد.امام حسين (ع) درپا سخ فرزد ق فرمود:صد قـت لله الأمرو كلّ يوم هـوفي شأ ن إ ن نزل القضاء بما نحـبّ و نرضي فـنحمدالله علي نعما ئه و هو المستعان علي اداء ا لشّكرو ان حا لّ ا لقضا ء دون ا لرّجا ء فـلم يتعـدّ من كا ن الحقّ نـيّـتـه و الـتّـقــوي سـريرته . براي خداست امرازقبل وازبعد وهرروزي پروردگا رما د ر كا ري ا ست ا گر نا زل شود قضا ء و تقديرالهي موافق آنچه مادوست داريم پس خدارا برنعمتها يش سپا س گذ ا ريم واوكمك ما ست براداء شكر[وا نجا م وظيفه]واگرقضا ء حا ئل شود بغيرا ميد و ا ري [ به آ نچه كه ما د رنظرداشتيم ] پس تجا و زازحق نمي كندكسي كه حق نيّت اوباشدوتقوي روش او . سپس امام (ع) به فـرزدق فـرمود خـداوند ترابرسا نـد به آ نچه دوست د ا ري وتراكفا يت كند ا زآنچه برحذ ري آ نگا ه فرزد ق مسا ئلي را دربا ب منا سك حج ازامام(ع) سؤال وامام پا سخ گفت وامام را وداع كرد . «وقايع عاشوراج1ص218به نقل ازناسخ ص205- سخنان امام حسين (ع) / 97 »

[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[

د رمــنــــــزل زبـــالــــــه

د رمنزل زبا له فـرزد ق رسيد وگفـت اي د وّ مـيـن سـلا لۀ سا لاركا ئنا ت

اي ما لك الرّقا ب زمين وزما ن حسين اي قـطب اهـل عا لم واي قـبـلۀ ثقا ت

شا هـا چرا زد ا را ما ن آمـدي برو ن كردي توعـزم كوفه چـرا با مخدّرات

داني كه چون گذشت به با ب برادرت خوردي چرا فر يب رسول مكا تبا ت

شا ها مرو بكوفه بخون توتـشـنـه ا نـد هـمره مـبربنا ت و بنين و سرا دقا ت

بودم به شهركوفه ود يد م كه شد شهيد ها ني و مسلم ا بن عقيل اي له الفدات

كشتند و د رمحـلّـه قـصّـا بها ز د نـد اندرقنا ره همچه غنم هردوبي جها ت

هستي توقلب عا لم وما في الضّميرخلق پوشيده نيست ازتو ا يا مظهرصفا ت

مـحـض تو بـو د تـو بۀ آ د م قـبـول شـد ورنه هـنـوزد ا شت بكا ء تضرّعا ت

شا ها توئي مطاع همه انس وجا ن مطيع فرض است طاعتت به همه همچوواجبات

لكن مرو بكو فه نخو ا هـنـد و فا كـنـنـد اين صا حبا ن نا مه واهل مراسلا ت

برعكس آ ن نتيجه دهـد گـفـتـه ها يشا ن ترسم زمكروحيله ا ين قوم بي ثبا ت

ترسم زتـيغ فــرق عــلي اكـبـرت شـود شقّ ا لقمرچه تا رك حلّا ل مشكلا ت

ميترسم ا ين گـروه عـلي ا صغـرتورا سازند زتيركينه دگرعا ري ازحيا ت

ميترسم ا ين گروه سرت را جـد ا كنند لب تشنه ازتنت بلب شاطيءالفرا ت

ترسم كه جا ن زجسم شريفت برون شود عبّا س را توچون نگري دردم مما ت

ترسم شـونـد جـمـله پرا كند ه ا زحـرم همچو ن بنا ت نعش بنين توبا بنا ت

ترســم عـقـيـلۀ بـني هـا شـم زبعـد تـو گرد د اسيردركف ا ين فرقۀ طغا ت

دارد سراج ها شمي شا هـا زتو ا ميد اورا دهي زعرصۀ روزفزع نجا ت

«سراج هاشمي:گلزارها شمي ص35»

[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[

امام حسين (ع) و شترداران

امام حسين (ع) در خارج از مكه در محلي بنام تنعيم به قافله اي برخورد نمود كه در ميان آن عده اي شترداراز سوي بحربن يسا رحميري استانداريمن با رها ئي از حلّۀ يمني و اجناس قيمتي بسوي شام و يزيد بن معا ويه حمل ميكردند آنحضرت اين اجنا س را ا ز شترداران گرفـته و به تصرّف خـويش در آورد و خطا ب به آنا ن فرمود : من احبّ منكم ا ن ينصرف معنا الي العرا ق اوفـيـنا كراء ه و احسنّا صحبته و من ا حبّ المفا رقة اعـطينا ه من الـكراء علي ما قـطع من الارض . هركس دوست دارد كه با ما به عرا ق بيا يد كرايه كا مل به ا و ميد هيم وتا عـرا ق رفـيق خوبي هم براي او خواهـيم بود و هـر كس هـم كه دوست دارد ازهـمـيـنجا با زگرد د كرايه تا ا ينجا را به او ميد هـيم با زگردد مشكلي ندارد . پس ا ز پيشنها د آنحضرت چند نفـركرا يه خود را گرفـته و بسـوي يمن مراجعت و چند نفـرد يگراعلا ن آما د گي كردند تا عراق به همراه آنحضرت حركت نما يند. « سخنان امام حسين (ع) ص 101»

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

نامه امام (ع) به مردم كوفه

امام حسين (ع) درمسيرخود به سوي كو فه چـون به منزلي بنا م حا جزوارد گرد يد نا مه اي خطا ب به مردم كوفه ودرپا سخ نا مه مسلم بن عقيل نگا شت و بوسيله قيس بن مسهرصيدا وي به آنان ارسال داشت اما بعد فقد وردعليّ كتا ب مسلم بن عقيل يخبرني باجتماعكم علي نصرنا والطّلب بحقّـنا فسأ لت الله ان يحسن لنا ا لصّنع و يثيبكم علي ذ لك اعـظم الاجروقـد شخصت ا ليكم من مكّه يوم الـثّلاثاء لثمان مضين من ذي الحجّة فا ذ ا ا قد م عليكم رسولي فا نكمشوافي أمركم فأ ني قا دم في ايّا مي هـذه .

« سخنان حسين بن علي (ع) / 104»

]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

مرد كوفي و امام حسين (ع)

مردي از اهل كوفه نقل نموده كه من پس از آنكه اعما ل حج را انجام دادم بسرعت به كوفه مرا جعت نمودم و در مسير خود به چند خيمه برخوردم از صاحب آن خيمه ها پرسيدم گفتند متعلق به حسين بن عـلي (ع) است با شـنـيـد ن ا ين جـمـله و به ا شـتيا ق زيا رت فـرزنـد پيا مـبـرحـركت نموده بسراغ خـيمه ا ختصا صي آ نـحـضرت رفـتم ا و را د رقـيا فه مردي كه دوران پيري را شروع كرد ه با شـد دريا فتم و ديدم مشغول قرائت قرآ ن ا ست و قطرا ت اشك صورت ومحا سن شريفش سرازير ا ست عرضه داشتم پدرو ما د رم فـد اي تو با د ا ي فرزند دخترپيا مبرچه ا نگيزه اي تو را به ا ين بيا با ن بي آ ب وعلف كشا ند ه است . امام حسين (ع) د رپا سخ مردكوفي فرمود : انّ هؤلاء أخا فوني وهـذه كتب اهل الكوفة و هم قا تلي فا ذ ا فعلوذلك ولم يدعوالله محرما الّا انتهكوه بعث الله أ ليهم من يقتله حتي يكونواذلّ من فـرام المراة .اين مردم مرا ترسا نيد ند واين نا مه ها ي مردم كوفه است واينها قا تل من هستند پس هرگا ه مرتكب چنين عملي [قـتل من] شوند وهتك محرما ت الهي كنند خد اي متعا ل كسي را برسرآ نها خواهد فرستا د كه آ نها را بكشد وآ نچنا ن خوارو ذ ليل شوند كه ا زكهنه كثيف زنها هم پست ترشوند . « سخنان حسين بن علي (ع) /107»

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

دو بيت از هاتف غيبي

امام حسين (ع) درمسيرخود به كربلا به منزلي بنا م خزيميه وارد گرديد و يك شبا نه روز د ر آنجا توقّـف و استراحـت نمود و د ر ا ين منزل بود كه د ر ا و ل صـبح حـضـرت زيـنـب (ع) به خـد مت آنحضرت آمد و عرضه داشت برادرا ين دو بيت گويا ا ز ها تفي به گوش من رسيد كه بيشترموجب نگرا ني و تشويش خا طرمن گرد يد ه : أ لا يا عين فا حتفـلي بجهـد****فـمـن يبكي عـلي ا لشّهـد اء بعد****علي قوم تسوقهم المنا يا****بمقـدارالي انجـا زوعـد**** اي ديده فراوان ا شك ببا ر كيست كه بعد ا زمن برشهداء گريه كند برگروهي كه مرگ آ نها راجـلوميبرد به مقـد ا ري كه بوعده گا ه برسند . ا ما م حسين (ع) درپا سخ زينب فرمود : يا اختا ه كل ما قضي فهو كا ئن .

«وقايع عاشوراج1ص227 سخنان حسين بن علي (ع) /113»

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شــــورقـــــيـــــــا مــــــت

قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست

با قـضا گفـت مشيـت كه قـيا مت برخا ست

راستي شورقيامت زقيامت خبري است

بنگـرد زاهـد كـج بيـن ا گر ا زد يد ه راست

خلق درظل خودي محو تو در نور خدا

ما سوي د رچه مقـيمند و مقـا م تو كجا ست

هرطرف مي نگرم روي دلم جانب تو است

عا رفـم بيـت خـد ا ر ا كه د لم قـبـله نماست

زنده درقبردل ما بدن كشته توست

جـا ن مـا ئي و تـرا قـبــر حقـيقـت دل ماست

دشمنت كشت ولي نورتو خاموش نشد

آري آن جــلوه كه فـا ني نشود نور خداست

بيرق سلطنت افتاد كيان رازكيان

سلطنت سلطنت تـو ا ست كه پا ينده لواست

نه بقا كرد ستمگر نه بجا ماند ستم

ظا لم ا ز دست شد و پا يه مظـلـوم بجاست

زنده را زنده نخوانند كه مرگ از پي اوست

بلكه زنده است شهيدي كه حياتش زقفاست

دولت آن يافت كه درپاي توسرداد ولي

اين قباراست نه برقا مت هربي سروپاست

تو در اول سرو جان باختي اند ره عشق

تا بـد ا نـنـد خـلا يـق كه فـنـا شــرط بقاست

تا نـدا كـرد ولاي تو د ر ا قـلـيـم ا لست

بهـر لـبـيـك ند ا يت د و جـهـا ن پرزنداست

كشته شد عالم دهري چو تو در عالم دهر

دهـرتا روز قـيا مت شب ا ند و ه وعزاست

درغمت اعين و اشياءهمه از منطق كون

هريكي مويه كنا ن بر دگري نوحه سراست

رفت برعرشه ني تا سرت اي عرش خدا

كرسي ولـوح و قــلم بهــرعزاي تو به پاست

منكسف گشت چو خورشيد حقيقت بجمال

گربگــريـنـد زغـم د يــد ه و مــرآ ة رواست

پا يما لي زعـبـو د يت و من د ر عـجبم

كه بدين حال هنوزت سر تسليم و رضاست

گريه بر زخـم تنـم چـون نكند چشم فـؤاد

اي شه كشته كه بر زخم تنت گريه رواست

«شمع جمع فؤاد:زندگاني امام حسي(ع)ص365 اشك شفق / 202 »

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

بـــه عــــشــــقــــت اســـــيـــــر

اي كه بعشــقـت ا سـيــر خـيــل بني آ د منـد

سو خـتگا ن غــمـت با غــم د ل خرمند

هركه غـمت را خريد عشرت عا لم فـروخت

با خبرا ن غمت بي خـبــر ا ز عا لمند

درشكن طره ا ت بستـه د ل عــا لـمي ا ست

وان همه د ل بستگان عقده گشاي همند

يوسف مصر بقــا د ر هـمــه عـا لـم تـو ئي

د ر طلبت مرد و زن آمد ه با د ر همند

تا ج سر بو ا لبشر خا ك شهيد ا ن تو ا ست

كا ين شهــد ا تا ا بد فـخــربني آ د مند

درطـلـبـت ا شـك ما سـت رونـق مـرآ ة د ل

كا ين دُ رر با فـروغ پرتو جا م جمند

چون به جهان خرمي جزغم روي تو نيست

با ده كشا ن غمت مست شراب غمند

عـقــد عـزاي تو بست سـنــت ا سلام و بس

سـلسـله كا ئنـا ت حـلـقــه ا ين ما تمند

گشت چـو د ر كربلا رايـت عشـقــت بلـنــد

خيل ملك درركوع پيش لـوا يت خمند

خا ك سـركـوي تـو زنـد ه كـنــد مـر د ه را

زانكه شهيدان تو جمله مسـيحا د مند

« فؤاد – اشك شفق / 353 »

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

حـــــا صـــــــل بــــنـــــدگــــيــــــت

اي ز يزد ا ن بسرت ا فـســرشا هنشا هي

حاصل بندگيت منصب صا حب جاهي

پا د شا ها ن بگد ا ئي همه بر خا ك درت

ازسر ا فكنده بخا ك ا فـسرشا هنشا هي

ايزد ا ز بهر بقا خو ا ست فناي تو حسين

وين جلا لت بتو بخشيد ز د و لتخواهي

بنـد ه ر ا تا نشود د ر ره معـبــود فـنــا

نگــذ ا ر نـد بســر تـا ج و لـي اللـهي

منصب فقربراين درهمه فخراست فؤاد

شا ه شا ها ني اگربند ه ا ين د رگا هي

« گلزار شهيدان / 192 »

ءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءءء

خبر شهادت مسلم و ها ني

عبدالله بن سليم كه از مردم كوفه است ميگويد من و همراهم « مذ ري » پس از انجام حج هـمت خود را بكا ر بستيم كه هـر چه زود تر به كا رو ا ن حسين بن عـلي (ع) برسـيم و سر ا نجا م كا ر ا و را بدانيم در منزل زرود به قا فله آنحضرت رسيد يم و د ر هـمـيـن محل به مسا فـري بنا م بكير كه ا ز كوفه مي آ مد برخورديم و خبر شهر خود را ازوي جـويا شديم ا و گفـت به خـد ا سوگند من ا ز كوفه خا رج نشدم مگر اينكه مسلم بن عقيل و ها ني بن عروه را بقتل رسا نده بودند و با چشم خود ديدم كه بدنهاي آ ن دو شهيد را در با زا ر كوفه بر زمين ميكشا ند ند . پس ا ز گرفـتن ا ين خبرها ما بقا فـله حسين بن علي (ع) لاحق گشته تا به هنگا م غروب به منزل ثعلبيه و ا رد شد يم و د ر ا ين منزل ا ز نزد يك با اما م ملاقا ت نموده و خبر شها د ت مسلم و ها ني را بإ طلاع وي رسا ند يم . امام (ع) با شنيدن اين خبر گفت انّا لله و انّا اليه راجعون .آنگاه اشك بصورتش جا ري گرديد همراها ن امام (ع) و بني هـا شـم نـيـز گريه كردند و صد اي شيون زنها نيز بگوش ميرسـيد پس ا ز آ ر ا مش مجلس عـبد الله و همراهش به امام عرضه داشتند يا بن رسول الله جريا ن كشته شدن مسلم وها ني نشا ن داد كه شما در كوفه طرفدار و هواخواه نداريد و بهتر ا ست كه شما ا ز همين جا مراجعت كنيد فـرزندان عقيل گفتند.نه بخدا سوگند كه ما از پاي نمي نشينيم مگر اينكه خون مسلم را ازكشندگا ن وي بگيريم . امام حسين (ع) فرمود: « لا عيش بعد هولاء »

«وقايع عاشوراج1ص228به نقل ازبحارج10ص186- سخنان امام حسين (ع) / 117 »

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

جواب امام (ع) به مرد كوفي

شخصي د ر منزل ثعلبيه خد مت حسين بن عـلي (ع) شرفـيا ب گرد يد ه و ا ز آ نحضرت تفسير ا ين آيه شريفه را سوال نمود.« يوم ندعـواكل انا س با ما مهم - اسراء /71» امام حسين (ع) در پا سخ آن شخص فرمود : إما م دعا إ لي هدي فأ جا بو ا إ ليه و إما م دعا إ لي ضلا لة فأ جا بو ا إ ليها هـؤ لاء في ا لجنّة و هـؤلاء في الـنّا روهـو قـوله تعا لي فريق في الجنّة وفـريق في ا لسعير شوري / 7 . امام و پيشو ا بردوگونه است اما مي است كه مردم را بسوي هـد ا يت ميخـوانـد واجا بـت ميكنند وا ما مي ا ست كه مردم را بسوي گمراهي ميخواند واجا بت ميكنند آنها دربهشتند واينان دردوزخ . «سخنان حسين بن علي (ع) / 120»

ايضاً يك نفرا ز مردم كوفه د ر منزل ثعلبيه خد مت آ نحضرت رسيد امام (ع) ضمن گفتگو ا ز وي پرسيد ا هـل كدام شهر هـستي ؟ پا سخ داد ا زمردم كوفه . امام حسين به آ ن مرد فـرمود : ا ما و ا لله لولقيتك با لمد ينة لاريتك اثرجبرئيل في د ا رنا و نزوله با لو حي علي جـدّ ي يا اخا اهـل ا لكوفة من عـند نا مستقي ا لعلم افعلموا وجهلنا هذ ا ممّا لايكون. « سخنان حسين بن علي (ع) / 122 »

و ا يضاً مردي ا ز سـوي كوفه مي آ مـد اما م (ع) د ر منزل شـقـو ق با و ي مـو ا جه شـد و ا ز ا و چگو نگي ا وضاع كوفه وا فكا رمردم آ نجا را پرسيد آ ن مرد عرضه داشت : يا بن رسول الله مردم عراق درمخا لفت شما متحد و هما هنگ گرديده و برجنگ با شما هم پيما ن شد ه ا ند امام حسين (ع) د رپا سخ مرد كوفي فرمو د : إ نّ ا لأ مرلله يفعل ما يشا ء و ربّنا تبا رك هـو كلّ يوم في شأ ن سپس ا ين ا شعا ررا خو ا ند***فا ن تكن الدنيا تعد نفسية***فـدارثواب الله اعلي و انبل***وان تكن الا موال لـلتّـرك جمعها*** فما با ل متروك به ا لمرء يبخـل***وان تكن ا لا رزا ق قـسما مـقـدّ را (مقسما )*** فـقـلّة حرص المرء في الكسب أجمل***وان تكن الابدان للموت أنشات***فـقـتـل امرء با لسّيف في الله افضل***عليكم سلام الله يا آل احمد*** فأ نّي اراني عنكم سوف ا رحل .

« سخنا ن حسين بن علي (ع) / 126 »

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

ترجمه شعرامام حسين عليه السلام

گركه دنيا را بدي قــد ري و يا بود افـتخاري

يا زخـوبي و زمـرغـو بي برا يش بد و قا ري

د ر بر د ا ر بقا هرگز نبو د ش اعـتـبــا ري

مرد بخرد مي نخو ا ند آنرا براي خويش داري

بلكه د ا ر آ خــرت ا ز آ ن برتـبــت برترآمد

اعتـبـا رش نزد بـخــرد بـرتـر و با لا تـر آ مـد

گربدن از بهــرمر د ن يا فـنــا گرد يد ه ا يجا د

يا كه با يد عا قبت د ر دارد نيا مرد و جا ن داد

بهتر آ ن با شد كه د ر ر ا ه خــد ا با تيغ بيداد

كشته گردد مردو د ر خيل شهيد ا نش كني يا د

چون شهادت درره حق خاصه مردان دين است

پيشواي كشته گا ن را ه امـيـــرالـمــؤمنين است

گركه روزي را خــدا فــرموده بهر خلق مقسوم

يا كه كس رابود تقسيم و سهمي حـتــم و محتوم

يا كه هرننهاده روزي باشد از يك خير محروم

حرص وآآن به كه عاقل سازدش ازكسب معدوم

چونكه از حرص و طمع بنياد دين سستي پذيرد

عا قـبـت طـمــاع ا نـد ر ذ لـت و پسـتي بميرد

ما ل اگر جـمـعـش بود نزد تو ا ز بهر نها د ن

يا نخورد ن با عــزيزا ن و رفيقا ن يا ند ا د ن

يا نه خـيـري ونه خيراتي نه دادن ني ستا ندن

پس چه بخـلي يا چه امسا كي بجمع ما ل دادن

بهتر آن با شد كه از آن بهرعقبي بهره گيري

هم خوري و هم خوراني تا نماد چونكه ميري

« الوقايع والحوادث 1/76 – ابوالقاسم سحاب»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه

خاندان مسلم بن عقیل از دیدگاه پیامبر علیه السلام سیدتقی قاضوی

عقیل پدر بزرگوار مسلم و برادر حضرت علی علیه السلام بود. روزی امیرالمؤمنین علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: «یا رسول اللّه ! آیا عقیل را دوست داری؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: به خدا قسم آری، او را دو چندان دوست دارم؛ خودش را و پدرش ابی طالب را و فرزندش (مسلم) که در راه محبت فرزندت (امام حسین علیه السلام ) شهید می شود. مؤمنین برای او می گریند و ملائکه مقرب برای او صلوات می فرستند.

مسلم در جنگ صفین

مسلم بن عقیل از یاران حضرت علی علیه السلام و امام حسن و امام حسین علیهماالسلام بود و با رقیه دختر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ازدواج کرد. وی فردی شجاع، متواضع و عاشق خاندان اهل بیت علیهماالسلام بود و در جنگ صفین، حضوری فعال داشت؛ به طوری که یکی از بزرگان می نویسد: شأن و عظمت مسلم بن عقیل قابل توصیف نیست. او در یکی از مهمترین جنگ ها در سمت راست سپاه امیرالمؤمنین علیه السلام قرار داشت.

مسلم از اهل بیت علیه السلام است

روزها یکی پس از دیگری سپری می شد. مردم کوفه با اشتیاق، هر روز نامه های فراوانی برای امام حسین علیه السلام می نوشتند و اعلام می کردند که ما آماده حکومت عدل شما هستیم. امام در پاسخ به نامه های آنان چنین نوشتند: «برادرم، پسرعمویم و مورد اعتمادم از اهل بیتم را به سوی شما می فرستم تا راستی سخن شما آشکار شود و...». امام حسین علیه السلام با این سخن، مسلم را در زمره اهل بیتِ خود قرار داد و با انتخاب او برای سفر به کوفه، سعادت ابدی و بهشت خداوندی را نصیب او گردانید.

پیک امام حسین علیه السلام

امام حسین علیه السلام در پاسخ کوفیان در دعوت از آن حضرت نامه ای نوشت و به مسلم داد. وی نامه را گرفت و به کوفه آمد. اهل کوفه از نامه امام علیه السلام و آمدن مسلم شاد شدند و او را در خانه مختاربن ابن عبیدهِ ثقفی جای دادند. مردم به دیدن مسلم می آمدند و هنگامی که وارد می شدند، مسلم نامه امام را می خواند و آن ها اشک شوق می ریختند و با او بیعت می کردند.

سفارش امام به مسلم

امام حسین علیه السلام هنگامی که مسلم را مأمور کرد تا به کوفه برود، به او سفارش کرد که در کوفه، به خانه معتمد و موثق ترین شخص برود. او نیز وقتی وارد کوفه شد، به خانه مختاربن ابی عبیدثقفی رفت. مختار فردی شجاع، با تقوا، خردمند و سخاوتمند بود؛ از این رو ارتباط و نفوذ مسلم بن عقیل با مردم آسانتر گردید.

رسالت پنهان

هنگامی که مسلم بن عقیل وارد کوفه شد. مردم مطلع گردیدند و مخفیانه با او رابطه برقرار نمودند. هرروز بر شمار بیعت کنندگان افزوده می شد تا آنجا که در مدت چند روز، تعداد آن ها بالغ بر چندین هزار نفر گردید. پس از آن، تبلیغ مخفیانه، خود به خود آشکار شد و مسلم زمینه را برای حضور امام علیه السلام آماده دید و برای امام نوشت که به کوفه بیاید.

عبیداللّه بن زیاد و فرمانداری کوفه

کوفه از شهرهای مهم آن زمان بود که برای نظام حکومتی، اهمیت فراوانی داشت. بر همین اساس، وقتی خبر ورود و تبلیغ مسلم بن عقیل منتشر و به گوش یزید رسید، چاره ای اندیشید تا شعله های قیام مردم کوفه را خاموش نماید. از این رو، فردی بی رحم و جنایتکار چون عبیداللّه بن زیاد را برای این کار شایسته دید و او را به فرمانداری کوفه گمارد.

نیرنگ عبیداللّه بن زیاد

یزیدبن معاویه، حکم فرمانداری کوفه را به ابن زیاد داد و او را به کوفه فرستاد. ابن زیاد با حیله ای که به کار برد، مردم کوفه را غافلگیر کرد و شب هنگام وارد کوفه شد؛ در حالی که چهره خود را پوشانده بود. مردم گمان کردند حسین بن علی علیه السلام است و اطراف او را احاطه کرده و به او خوش آمد گفتند؛ اما زمانی که فهمیدند عبیداللّه بن زیاد است، متفرق شدند. عبیداللّه با استفاده از این حربه، به راحتی وارد شهر و قصر حکومتی شد.

مردمان سست پیمان

عبیداللّه بن زیاد والی جدید کوفه به منبر رفت و از فرجام مخالفت با یزید سخن گفت. اهل کوفه از تهدید ابن زیاد بر جان خود ترسیدند و ارتباط خود با مسلم را کم و یا به کلی قطع کردند. سست ایمانی مردمان کوفه و بی وفایی آنان، به عهد و پیمانشان، تا ابد در ذهن بیدار تاریخ به یادگار خواهد ماند.

میهمان هانی

وقتی خبر ورود عبیداللّه بن زیاد و سخنرانی او به گوش مسلم رسید، از خانه مختاربن ابی عبیدثقفی خارج شد و به خانه هانی بن عروه رفت. تا این زمان، نزدیک هجده هزار نفر با او بیعت کرده بودند. از این رو، برای امام چنین نوشت: همانا فرستاده به خانواده اش دروغ نمی گوید، هجده هزار نفر از اهالی کوفه با من بیعت کرده اند. وقتی نامه ام به دستت رسید، با عجله به سوی ما بیا. مردم همگی با شمایند و میلی به فرزندان معاویه ندارند.

ارسال این نامه، بیست وهفت شب، قبل از شهادت مسلم بوده است.

هانی بن عروه زعیم کوفه

هانی بن عروه پیرمردی نودوهشت ساله از بزرگان کوفه بود که مسلم را در خانه خود جای داد. او از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و از دوستداران خاندان رسالت بود. تاریخ نویسان همواره از او به نیکی یاد کرده اند.

جایگاه هانی بن عروه در میان شیعه

هانی بن عروه در میان دانشمندان شیعه، از جایگاهی والا برخوردار است. بزرگان شیعه او را مردی بزرگوار، فاضل، خوش گفتار، سیاست مدار و شجاع خوانده اند. سیدبن طاووس از بزرگان علمای شیعه، برای او زیارتی نقل کرده که او را چنین توصیف می کند: «درود بر تو که به درجه شهدا رسیدی و سعادتمند شدی و کوشش تو در راه رضایت خدا و پیامبر بود، تا آنکه جانت را در این راه فدا کردی.»

هانی سخت تر از کوه

عبیداللّه بن زیاد، غلام خود «معقَلْ» را طلبید و سه هزار دینار به او داد که در اختیار مسلم بن عقیل بگذارد و به او نزدیک شود و از این راه، اخبار مسلم را به اطلاع او برساند. بنابراین مخفیگاه مسلم که خانه هانی بن عروه بود، فاش شد. مسلم که وضع را خطرناک دید، از خانه هانی بیرون آمد. مأمورین به خانه هانی ریختند و مسلم رانیافتند. سپس هانی را دستگیر و نزد ابن زیاد بردند. ابن زیاد هرچه حیله و دسیسه داشت، به کار بُرد تا هانی را به حرف آورد و از مخفیگاه مسلم اطلاع یابد؛ اما نتوانست. ناگزیر«معْقَل» را طلبید. تا چشم هانی به «معقل» افتاد، دریافت که جاسوس بوده است. برهمین اساس، لحن سخن او با ابن زیاد تندتر شد. ابن زیاد که خشمگین شده بود، ضربتی به او زد و لبش را شکافت و سپس او را روانه زندان کرد.

تنها و غریب

با زندانی شدن هانی، کاربر مسلم دشوارتر شد. تا آنجا که وقتی مسلم بن عقیل برای خواندن نماز جماعت ایستاد، نمازگزاران، پشت او، از ترس جان خود، صف ها را شکسته و آهسته گریختند. هنگامی که نماز پایان یافت، مسلم پشت سر خود هیچ کس را ندید. ناگزیر به تنهایی، کوچه های کوفه را زیر پا گذاشت. غبار غربت و غم بر دلش نشست. خسته و تشنه به درهای بسته خیره شد. جلوتر رفت و دری را باز دید. از پیرزنی که نزدیک خانه در انتظار فرزند بود، جرعه ای آب طلبید. پس از اندکی صحبت با پیرزن، به خانه او پناه برد. پاسی از شب گذشته بود، فرزند پیرزن وارد خانه شد و متوجه حضور مسلم گردید. او به طمع کسب جایزه ابن زیاد، مخفیگاه مسلم را به مأموران حکومتی اطلاع داد.

محاصره مخفیگاه مسلم بن عقیل

عبیداللّه بن زیاد پس از اطلاع از مخفیگاه مسلم، لشگری به فرماندهی محمدبن اشعث اعزام کرد. سربازان، خانه پیرزن را محاصره کردند. مسلم از خانه بیرون آمد و شجاعانه جنگید. محمدبن اشعث که قدرت مسلم را مشاهده کرد، از ابن زیاد نیروی بیشتر خواست. نیروهای کمکی رسیدند، همگی با سنگ و چوب و خنجر و شمشیر یورش بردند. شاخه ها را آتش زده و به طرف مسلم انداختند، تا اینکه زخم های زیاد و خونریزی شدید، مسلم را ضعیف کرد. محمدبن اشعث گفت: خودت را به کشتن نده. من تو را امان می دهم. مسلم به او حمله کرد و او گریخت. ناگهان تیری بر مسلم وارد شد و بر زمین افتاد و این گونه او را اسیر کرده، نزد ابن زیاد بردند.

گریه مسلم برای مولای خود

ابومِخنف یکی از مَقتل نویسان، می نویسد: وقتی که مسلم بن عقیل را دستگیر کردند، «انّالِلّه و انّاالیه راجعون» می گفت و اشک می ریخت. یکی از دشمنان پرسید: از مرگ ترسیده ای و گریه می کنی؟ مسلم فرمود: خیر، من برای خودم ناراحت نیستم، بلکه برای حسین علیه السلام و اهل بیت او اندوهگین هستم. گریه ام برای امام حسین علیه السلام است که برای او نوشتم کوفه آماده حضور شماست و کوفیان بر عهد و پیمان خود استوارند!

وصیت مسلم به عمر سعد

وصیت در احکام اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است، به گونه ای که بزرگان دین اسلام بر آن تأکید فراوان کرده اند. پیامبر صلی الله علیه و آله در این باره می فرماید: «هر کس بدون وصیت بمیرد، به مرگ زمان جاهلیت (جاهل) مرده است.» از این رو، هنگامی که چشم مسلم به عمربن سعد افتاد، به او فرمود: «بین من و تو خویشاوندی است، می خواهم به وصیت من عمل کنی. عمرسعد نخست از او روی گردانید؛ ولی ابن زیاد گفت: در خواست پسر عمویت را بپذیر. مسلم به عمرسعد گفت: از روزی که به کوفه آمده ام، هفتصد درهم قرض کرده ام. شمشیر و زره ام را بفروش و قرضم را ادا کن. وقتی کشته شدم، پیکر مرا از ابن زیاد بگیر و به خاک بسپار. نامه ای به حسین بن علی علیه السلام بنویس که به کوفه نیاید.

شهید تشنه

هنگامی که مسلم را اسیر و وارد قصر دارالاماره کردند، تشنگی بر او غلبه کرده و توان ایستادن نداشت. اشاره ای کرد و آب طلبید. ابتدا ممانعت کردند، ولی بعد ظرفی آب به او دادند. هنگامی که خواست، آب بنوشد، ظرف از خون چهره او پر شد. آن گاه فرمود: «اگر مقدور بود، از این آب می نوشیدم. معلوم است که این آب قسمت من نیست ». سپس تشنه به بالای قصر برده شد و گردن بر لب تیغ جلاد نهاد. مسلم بن عقیل سفیر امام حسین علیه السلام چون مولای خود، با لب تشنه شهید شد.

شهادت مسلم و هانی

به دستور ابن زیاد حکم قتل مسلم و هانی صادر شد. آن ها را بر بام قصر برده و گردن زدند. سرها را نزد ابن زیاد آورده و بدن ها را به پایین پرتاب کردند. مردم یعنی بیعت کنندگان دیروز، تماشاچی امروز بودند. پراکنده شده و راه خانه هایشان را در پیش گرفتند. عبیداللّه سر مسلم را برای یزید فرستاد و دستور داد بدن هانی و مسلم را با طناب ببندند و در کوچه های شهر روی زمین بگردانند.

امام (ع) خبر قتل مسلم را به همراهان ميگويد

درمنزل زبا له اما م (ع) ا زجريا ن قتل مسلم و ها ني و عبد ا لله بن يقطررسما و بوسيله نا مه اي كه از طرفداران آنحضرت دركوفه بد ست امام رسيده بود اطلاع يا فت و امام درميان يارانش درحا ليكه نا مه را بدست گرفته بود چنين فرمود : « بسم الله الرحمن الرحيم » امّا بعد فا نّه قـد أتا نا خبرفـظـيع قتل مسلم بن عقيل و هاني بن عروة وعبدالله بن يقطرو قـد خـذ لتنا شيعتنا فـمـن احبّ منكم الأ نصراف فلينصرف ليس عليه منّا ذ ما م . خبرنا گوارقـتل مسلم بن عـقـيل وها ني بن عروه وعبدالله بن يقطر به ما رسيد من بيعتم راازشما برداشتم هركدام كه ميخواهيد برگرديد «سخنان حسين بن علي (ع)129 »

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

مــســــلــــم ا نــــد ر كــــوفـــــه

مسلم اندر كوفـه چون بي يا رشد د سـتگـيــرفــرقـه كـفـا ر شد

با زبا ن حــا ل ا ز بـا لاي بـا م گفت ا ي شا ه شهيدان ا لسلام

ا لسـلام اي زا د ه زهـرا حسين السلام اي پا د شا ه عا لمـيــن

اي حسين اي زا د ه خـيـرا لبشر خوب داري از پسرعـمت خبر

اي حسين از كوفه كن قطع نظر زين سفراي شاه خوبان درگذر

گربـيـا ئي كوفـه قــربا نـت كنند وقت مردن سنگ بارانت كنند

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

يكتن بود دريك شهردشمن

من چگويم شرح حال از وطن آوارگان را

من چگويم شرح حا ل مسلم بي خا نما ن را

آنقدر دانم كه در يكتن بود در يك شهر دشمن

سخت ميبا شد كشـيد ن يك نفـربا رگرا ن را

اندر آن تاريكي شب بادوچشمان پراز خون

نزد خا لـق مينمودي شـكوه قــو م خسا ن را

كاي خداونداچسازم يكه و تنها به كوفه

نه انيسي تا به او گويم من اين درد نهادن را

رو كجا آرم الها اندر اين تاريكي شب

نيست مأ وا ئي مرا بنگرتو ظلم كوفـيا ن را

اي پناه بي پناهان بي پناهم يا حسين

شا د كن وقـت شها د ت با نگا هم يا حسين

از پي اجراي فرمان تو ميگردم شهيد

جزرضايت ازجهان چيزي نخواهم يا حسين

نامه بنوشتم كه بهر آمدن تعجيل كن

بي خبر از اينكه من در اشتباهم يا حسين

سوي گرگان خواندمت اي يوسف زهرا ولي

باش نزد فاطمه خود عذرخواهم يا حسين

**********************************************************************************

آ خـــريــن ســــــلام

بزير تيغم و ا ين آخرين سلام من ا ست

عزيز فا طمه سوي تو ا ين پيام من است

بكوي عـشـق نخستين فــد ا ئي تـو مـنـم

هزاربار شكر كه سربازيت مرام من است

لبم به ذ كر تو گويا ست تا تـو ا ن دارم

كه يا د نا م تو ذ كرعلي ا لد و ا م من است

بجرم يا ري د ين گر شوم شهيد چه غـم

كه ا ين عقـيد ه و ا ين علت قيا م من است

براه عشق تو جا ن مي دهم ولي شا د م

ا ز ا ينكه قرعه جا ن با ختن بنام من است

هـرآنكه دست بمن داد و با تو بيعت كرد

شكست عهد وهمان دستها چو دام من است

شـما تتم كنـد اعـد ا كه ا ز چه ميگريـم

نـد ا نـد ا زغـم تو زهـرغـم بكا م من است

بحا ل خـويش نگريم تو خوب مي داني

و لي ز غـربت تو نا له مـد ا م من است

مـيا بكوفـه ا گر چه نـوشـتـه ا م كه بيا

زپيشگا ه تو ا ين خواهـش ختا م من است

بروي با م كـنـو ن زيـر تـيـغ جـلّـا د م

شفق گرفته زخـون چهرسرخ فام من است

تفـضّـلي كن و سويت طلب كن آذر را

اگرچه نا مه سيا هـست ا وغلا م من است

«د يو ا ن آ ذ ر»

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

سرگشته و حيران مسلم

ا ز جفا ي فلك و گردش د و را ن مسلم

ماند دركوفه چوسرگشته وحيران مسلم

با تن خسته لب تشنه و ا حو ا ل فكا ر

گشته نا چـا رگرفـتــا رلعـيـنــا ن مسلم

سرهركوچه و با زا ر به خواري گرديد

سـرعـريا ن بـسـر ا سترعـريا ن مسلم

زغم غربت و ا ز دوري فرزند و عيا ل

اشك ميريخت برخسار چو باران مسلم

با زوي بسـته چو أ مـد به بر ا بن زيا د

بود با نا له و غـم سـر بگريبا ن مسلم

أ ه و فريا د كه ا ز زا د ه مرجا نه شنيد

بي سبب ا ينهـمه د شنا م فراوان مسلم

ا ز پي كشتن ا و تيغ چـو جـلا د كشـيـد

زير شمشير بصد نا له و ا فغا ن مسلم

گفت اي با د صبا زود بر و نز د حسين

گو به اوكشته شدازخنجرعدوان مسلم

خواست تا ا ز شهد ا رتبه سـبـقـت گيرد

دادجا ن را به ره شا ه شهيد ا ن مسلم

[$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$]

اشــــعــــــا ر مــــســــلــــم بــن عـــقــيــــل

جزي ا لله عـنّا قـومنا شرّ ما جـزي

شرا را لمو ا لي بل اعـقّ و اظـلـما

هُمُ إ مـنعـو نا حـقـّـنا و تظا هـرو ا

علينا و را موا ا ن نز لّ و نرغـما

اغا روا عـلـيـنا يـسـفـكون د ما ئـنا

ولم يترقبوا فـيـنا ذ ما ما و لا د مـا

فنحن بنوا ا لمخـتا ر لا خـلـق مثلنا

بني ا بت ا ر كا نه ا ن تـهــد مـا

فا قـســم لولا جـيـشكم آ ل مـذ حج

وفرسا نها وا لحرفـيها ا لـمـقـد ما

«شعرمسلم پس از نما ز»

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

هو الموت فا صنع و يك ما انت صانع

فا نت بكا س ا لـمـو ت لا شـك جا رع

فـصـبــرا لأ مــر ا لله جـــل جـــلا لـه

فـحكم قـضا ء ا لله في ا لخـلـق ذ ا يـع

«شعرمسلم گا ه درگيري»

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

اقسمت لا ا قـتــل إ لِا حـرّا وان رايت الموت شيئا نكرا

كل امرء يوما ملا ق شـرّا اويخـلط ا لبا رد سخـنا مرّا

رد شعاع الشمس فا ستقـّرا اخا ف ان ا كذ ب او اغرّا

«شعرمسلم گاه درگيري»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

امام حسين (ع) و عمروبن لوذان

ا ما م حسين ع پس ا ز ورد به منزل بطن عـقـبه به منا سبت خـوابي كه ديـده بود خطا ب به يا ران و اصحا بش فرمود: ما اراني إ لّا مقتولا فإ نّي رأيت في ا لمنا م كلا با تنهشني وأشدّها عليّ كلب ا بقع . من خودم را نمي بينم جز اينكه كشته خواهم شد به جهت اينكه درخواب ديدم سگا ني مرا گا زميگيرند وبد ترازهمۀ آ نها سگي ا بقع بود .عمرو بن لوذان پيرمردي ا زقـبـيـلۀ عكرمه كه د ر هـمين منزل به قا فـله ا ما م ع برخـورده بود خطا ب به آ نحضرت عـرضه داشت . مقـصد شما كجا ست ؟ ا ما م ع فرمود : طرف كوفه.عمروبن لوذان گفت : بخـدا سوگند ت ميدهـم كه ا ز هـمين جا برگردي زيرا من فكرمي كنم د ر ا ين سـفـر بجز نيزه و شمشير با چيز د يگـري مواجه نخـواهي شد و ا ينها كه ا ز تو دعوت كرده ا ند اگر جلو جنگ و آشوب را بگيرند و ا ز هر جهت آما دگي پيد ا كنند سپس به طرف آنها حركت كني عـيبي ندارد ولي با اين وضعي كه خو د ت هـم پيش بيني ميكني من رفـتن شما را به هـيچ وجه صلاح نميد ا نم . امام حسين (ع) د رپا سخ عـمرو بن لوذان فرمود : يا عبد ا لله ليس يخفي عليّ الرّ أي وأ نّ ا لله لا يغـلب علي امره . اي بند ۀ خـد ا ا مربرمن پوشيد ه نيست خو د م ميد ا نم چه خواهـد شد امام حسين (ع) سپس فرمودند: إنّهم لـن يدعوني حتّي يستخرجوا هـذه العـلقـة من جوفي فإ ذا فعلوا ذ ا لك سلّط الله علـيهم من يذ لّهم حـتّي يكونوا أ ذ لّ فـرق ا لا مم . اينها تا ا ين خون رگهاي مرا برزمين نريزند د ست ا زمن برنمي د ا رند پس هرگاه اينچنين كردند خداي متعال كسي را برآنان مسلط خواهد كرد كه با آنها طوري رفتاركند كه پست ترين آ د مها بشوند[وخواروذليل شوند]

« سخنان حسين بن علي (ع) / 134»

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

قـبـله ا م روي حـسـيــن ا سـت

بينش اهـل حقـيقـت چـو حقـيقـت بين ا ست

درتو بينند حقـيقـت كه حقـيقـت ا ين است

من ا گرجا هــل گـمـراهـم ا گرشـيخ طريق

قبله ام روي حسين است وهمينم دين است

بوده پيش ازگل من سرخوش جامش دل من

هـسـتي مــا زحـقـيقـت زمي د يـريـن است

ما سوا عا شـق رنگـنــد سو ا ي تو حسين

كه جبين وكفت از خون سرت رنگين است

خـرد لي با رغـمــت را د ل عـا لـم نكشد

آه از اين با راما نت كه عجب سنگين است

يا د م ا ز پيكرمجـروح تو آ يد همه شب

تا د م صـبح كه چشـمــم برخ پرويـن است

با غ عـشــق ا ست مگـرمعـركه كرببلا

كه زخونين كفنا ن غرق گل و نسرين است

شـير د ل آ ب كند بيند ا گر كو د ك را

جـاي شـيــرش به گلو آ ب د م زوبين است

از قفا دشمن و اطفا ل توهــرسوبفرا ر

چون كبوتر كه بقهـراز پي او شاهين است

د رخـم طـره ا كبر د ل لـيلا ميگـفــت

سفــرم جا نب شا م و وطنـم د ر چين است

دختري را بكه گو يم كه سرنعش پد ر

تسليت سـيلي شمــر و سر ني تسكين است

« اشك شفق / 205 – فؤاد »

ىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىىى

خطبه ا ما م(ع) درمنزل بيضه

امام حسين ع درمنزل بيضه فرمود: ا يها ا لناس ان رسول ا لله ص قا ل:من راي سلطانا جائرامستحلا لحرام الله ناكثا عهده مخا لفا لسنة رسول الله يعمل في عـبا د الله بالاثم و العدوان فـلم يغيرعـليه بفعل و لاقول كا ن حقا علي الله ا ن يدخله مدخله ا لا و انّ هـؤلاء قـد لـزمو ا طاعة ا لشيطا ن و تركوا طا عة الرحمن و اظهرو الفساد و عطلوا الحدود و استا ثروا با لـفـييء و احلّـوا حرام الله و حرموا حلا له وانا ا حقّ ممّن غـيّرو قـد ا تتني كتبكم وقد مت علي رسلكم بيعتكم ا نكم لاتسلموني ولاتخذلوني فا ن اتممتم علي بيعتكم تصيبوا رشدكم فا نا الحسين بن عـلي وابن فا طمة بنت رسول الله نفسي مع ا نفسكم واهـلي مع اهلكم و لكم فيّ اسوة و ا ن لم تفعلوا ونقضتم عهدكم و خلفتم بيعتي من اعـنا قكم ما هي لكم بنكرلقـد فعلتموها با بي و اخي وا بن عمي مسلم فا لمغرور من اغـترّبكم فحظّـكم اخطا تم ونصيبكم ضيّعتم ومن نكث فانما ينكث علي نفسه و سيغني الله عنكم والسلام عـليكم و رحمة الله و بركا ته . اي مردم بدرستي كه رسول خدا(ص) فرمود هركس سلطا ن ستمگري را ببيند كه حرام خدايرا حلا ل ميشما رد شكنندۀ عهد خداست مخا لف سنّت رسول خداست ودرميان بندگا ن خدا به گناه ودشمني عمل ميكند سپس تغيّر نكندبراو[دربرابراين كا رهاي اوموضع نگيرد] سزاواراست كه خد اي متعا ل او را داخل كند درمحل داخل شدن آن سلطان ستمكارآگاه باشيد كه اين قوم طاعت شيطا ن را گرفته وطاعت خداوند رحمن را ترك كرده اند وفسا د راظاهركرده اند وحدود الهي را تعطيل كرده اند وغنيمت [بيت الما ل را درتيول خودگرفته] مخصوص خودگردانيده اند وحرام خداي راحلال شمرده اند وحلال خداي را حرام ومن به اين امر[حكومت ورهبري جامعه] سزاوارترم ازايناني كه تغييرداده اند دردين خدا وبه تحقيق كه نا مه ها ي شما بد ست من رسيدوفرستا دگان شما پيش من آمد ند كه همه حا كي ا زبيعت شما با من بود كه مراوانخواهيد گذاشت پس اگر به بيعت خود وفا داريد نشا نۀ رشدشما ست من حسين پسرفا طمه دختر رسول خداهستم جا ن من با جا نهاي شما واهل واولادم با اهل واولادشما است وبراي شما ست به من اقتداكردن واگرنكرديد وعهدخودشكستيد و بيعت من را ازخودبرداشتيد ازشما دورنيست به جهت اينكه همين كا ررا با پدرم وبرادرم وپسرعمّم مسلم كرديد پس فـريب خورد ه كسي ا ست كه فـريب شما را بخورد پس بهرۀ شما واژگون شد وبي بهره شديد وكسي كه عهد بشكند هما نا برضررخودش رفتا ر كرده وبزودي خداوند مرا ازشما بي نيا ز خواهد كرد والسلام عليكم ورحمة الله وبركا ته .

بنا برقولي ا ين مطلب بصورت نا مه اي پس ا ز ورود به كربلا به سران و ا فرا د سرشنا س كوفه فرستا ده شده ا ست . كه پس ازنوشتن آن نا مه راپيچيده به قيس بن مصهرصيداوي داد ببرد به كوفه

برسا ند كه اوهم پس ا زرسا نيدن نا مه به شهادت رسيد .

«وقايع عاشوراج1ص250به نقل ازبحارص189 سخنان حسين بن علي ع / 148 »

ًًًًًًً]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

پاسخ امام (ع ) به ابوهرم

ابو هرم يا ابوهره مردي ا ز مردم كوفه د ر منزل رهيمه خد مت حسين بن علي ع رسيد و عرضه داشت يا بن رسول ا لله چه ا نگيزه اي تو را وا د ا شت كه ازحرم جد ت بيرون بيا ئي ا ما م حسين ع در پا سخ فرمود: يا ابا هرم ا ن بني ا ميه شتموا عرضي فصبرت واخذوا ما لي فصبرت و طلبوا د مي فهربت و ايم الله ليقتلوني فيلبسهم الله ذلاشا ملا وسيفا قا طعا ويسلط عليهم من يذلهم حتي يكونوا ا ذ ل من قوم سبا اذملكتهم امراة فحكمت في اموالهم ودمائهم . اي ابا هرّه بني اميّه به من فحش دادند

صبركردم اموالم راگرفتند صبركردم اينك خواستند خون مرا بريزند[شا يد منظورآنچه بود كه درمكّه واقع شده بود] فراركردم بخدا سوگند كه اينا ن مرا خواهند كشت پس خداوند لبا س ذلت وخواري را برآنها ميپوشا ند وشمشيربرندۀ انتقا م رابرگردن آنها مينهد وكسي رابرآنها مسلط ميكند كه آنها را از قوم سبا ذ ليلترسا زد قوم سبا ا ينچنين بودند كه زني براموال آنا ن وخونها ي آنا ن حكومت ميكرد .

«ترجمه لهوف ص34وقايع عاشوراج1ص220 سخنان حسين بن علي (ع) / 157 »

}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}

ا ما م ع وطرماح بـن عــد ي

عمروبن خا لد، سعد،مجمع و نا فع بن هلال بهمرا ه طرمّا ح بن عدي ا زكوفه حركت كرده بودند كه درمنزل عذيب الهجانات با حسين بن علي ع مواجه گرديدند ودرضمن گفـتگو با آ ن حضرت عرضه داشتند يا بن رسول الله طرماح د رطول راه اين ا شعا ر را زيا د تكرار ميكرد و به جاي هُـدي براي شتران آنها را مي خواند . يا ناقتي لاتزعري من زجري**وشمّري قـبل طلوع ا لفجر** بخير ركبا ن وخير سفر**حتي تحلّي بكريم الخبر** الماجد الحررحيب الصّدر** اتي به ا لله لخير امر** ثمّة ا بقا ء بقاء الدهر: امام حسين ع درپاسخ آنان فرمود :اما والله اني لأرجو ا ن يكون خيرا ما اراد ا لله بنا قتلنا

ا م ظفرنا . امام حسين ع ا ز ا ين مسا فـرا ن عـقـيده و طرز تفكرمرد م كوفه را سئوال نمود.عرضه داشتند : يا بن رسول الله اما بزرگان وسران قبا ئل كوفه به عا ليترين و سنگين ترين رشوه ا ز سوي

ا بن زيا د نا ئل گرد يد ه ا ند و اما ا فرا د د يگر قـلبشا ن با شما و شمشيرشا ن بر عـليه شما ا ست سپس جريان كشته شد ن قيس بن مسهرصيداوي را به آنحضرت اطلاع دادند . امام ع با شنيد ن ا ين خبر تاسف با راين آيه را خواند : منهم من قضي نحبه و منهم من ينتظروما بدلوا تبديلا . آ نگا ه امام حسين ع چنين دعا نمود: ا للّهم ا جعل لنا و لهم ا لجـنّـة و ا جمع بيننا و بينهم في مستقرمن رحمتك ورغا ئب مذخورثوابك .طرماح چنين گفت: يابن رسول الله من به هنگا م خروج ا ز كوفه دركنا راين شهرگروه زيا دي را د يد م كه اجتماع كرده ا ند چون انگيزه ا ين اجتماع را سوال كردم گفتند : ا ين مردم براي مقا بله با حسين بن علي ع و جنگ با ا و آ ما د ه ميشوند. يا بن رسول ا لله تو را به خـدا سوگند كه ا ز ا ين سفر برگرد زيرا من مطمئن نيستم حتي يك نفـرا ز مردم كوفه به كمك و يا ري شما بشتا بد و ا گرتنها اين گروه را كه من ديدم در جنگ با تو شركت كنند درشكست تو كا في است

د ر صورتي كه هر روز وهرساعت كه ميگذ رد بر نيروي انسا ني و تسليحا ت جنگي آنان ا فزوده ميشود . طرما ح چنين پيشنها د كرد: يا بن رسول ا لله من فكر مي كنم كه شما و من نيز د رركا ب شما بسوي احبا كه منطقه سكونت قبيله ما طي و د ا منه كوهها ي سربفلك كشيد ه است حركت كنيم

زيرا اين منطقه آنچنا ن از ا منيت برخوردارو ا ز تعرض دشمن بدور است كه در طول تاريخ قبيله ما درمقا بل سلاطين غسا ن و همه سفيد و سيا ه مقاومت نمود ه و به جهت وضع جغرا فيا ئي ويژه اي كه دارد هيچ دشمني به ا ين نقطه د ست نيافته است گذشته از موقعيت جغرافيائي اگرشما د ه روز در اين منطقه توقف كنيد تما م افراد قبيله طي سواره و پيا د ه به يا ري شما خواهند آ مد و من خودم تعهد ميكنم كه بيست هزا رنفرشمشير بد ست و شجاع ا ز قبيله ام را به يا ري تو برا نگيزم كه د ر

پيشا پيش شما با د شمن بجنگند تا هـدف و برنامه شما روشن گردد. امام ع در پاسخ پيشنهاد طرماح فرمود: « انّ بيننا و بين ا لقوم عهدا وميثا قا و لسنا نقد رعلي ا لا نصرا ف حتي تتصرف بنا و بهم الامورفي عا قبة . طرماح كه تصميم قا طع امام ع را د يد اجا زه خواست تا ا ز حضور آ نحضرت مرخص شود و آذوقه ا ي كه براي فرزندانش تهيه كر د ه ا ست د ر كوفه با آ نا ن برسا ند و هرچه سريعتر براي ياري امام ع به او لاحق گردد .امام ع نيز به ا و اجازه داد طرماح با عجله به خانواده اش سرزد و در مراجعت قبل ازرسيدن به كربلا از شهادت امام ع و يا را نش مطلع گرديد.

«وقايع عاشوراج1ص245به نقل ازذريعه ص62- سخنان حسين بن علي ع/ 159 »

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

ا ما م ع و عبيدالله حرّجُعفي

عبيد ا لله حرجفعي د ر منزل بني مقا تل بود كه به امام ع اطلاع ا قا مت وي را دادند .امام ع حجاج بن مسروق را نزد وي فرستا د حجاج بن مسروق به عبيد ا لله حر گفت : اي فرزند حر هديه گرانبها وارمغان پر ارجي براي تو آورده ام اگر بپذيري ا ينك حسين بن علي ع به اينجا آمده ا ست تو را به يا ري مي طلبد به ا و بپيوند تا به ثواب و سعا د ت بزرگي نا ئل گردي كه اگر د ر ركاب او بجنگي به ثواب بي حدي رسيده اي و اگر كشته شوي به شهادت نائل شده اي .عبيدالله حر گفت : بخـدا سوگند من ا زشهركو فه بيرون نيا مد م مگر ا ينكه ا كثر مرد م ا ين شهر خو د را به جنگ ا و و سركوب شيعيا نش آماده ميكرد ند و براي من مسلم است كه ا و د ر ا ين جنگ كشته خواهد شد و من توانا ئي كمك و يا ري ا و را ندارم و ا صلا دوست ند ارم كه ا و مرا ببيند و من ا و را .حجا ج بنزد امام ع بازگشت و پاسخ عبيدالله حر را بعرض وي رسا نيد. امام ع خود با چند تن از اصحا بش بنزد عبيدالله آمد عبيدالله ا ز امام (ع) ا ستقبا ل نمود وخوش آ مد گفت و تعا رفا ت معموله اي را به جا آورد .امام حسين ع خطا ب به عبيد ا لله حرچنين فرمود:يا بن الحرأنّ أهل مصركم كتبوا إليّ أنّهم مجتمعون علي نصرتي و سأ لوني القد و م عليهم و ليس الأ مر علي ما زعموا و أنّ عليك ذنبا كثيرة فهل لك من توبة تمحو بها ذ نوبك . اي پسرحرمردم شهرشما [كوفه] به من نوشته اند كه بريا ري من ا جتماع كرده اند وازمن خواسته اند كه بروم پيش آنها درحالي كه امرآنچنان نيست كه آنها گمان برده اند [همه به ياري من اجتماع ندارند] وديگرا ينكه تو گناهان زيا دي داري آيا نمي خواهي توبه كني ؟[گناهان زيادش اين بودكه درجنگ صفين يارانش راازكوفه برداشت رفت شام بامعاويه آمد به جنگ علي(ع)]عبيدالله گفت : مثلا چگونه تو به كنم ؟ اما م ع فرمود : تنصر إبن بنت نبيّك و تقا تل معه . فرزندپيغمبرت رايا ري كني وهمرا ه ا و با د شمنا نش بجنگي . عـبـيد ا لله گفت : بخد ا سوگند من مي د ا نم كه هـر كس ا ز فرما ن تو پيروي كند به سعا د ت و خوشبختي ابدي نا ئل شده است ولي من احتما ل نميدهم كه ياري من بحال تو سودي داشته با شد زيرا د ر كوفه كسي را نديدم كه مصمم به يا ري و پشتيباني شما باشد و به خدا سوگند ت ميدهم كه از ا ين ا مر معا فـم بد ا ري زيرا كه من ا ز مرگ سخت گريزا نم ولي ا ينك ا سب معروف خود ملحقه را بحضورت تقد يم مي كنم ا سبي كه تا بحا ل بوسيله آن دشمني را تعقيب نكرده ام جز ا ينكه به ا و رسيده ام و هيچ دشمني با داشتن ا ين ا سب مرا تعقيب ننموده است . مگر ا ينكه ازچنگا ل او نجات يا فته ام .امام ع در پا سخ وي فرمود : ا مّا ا ذ ا رغبت بنفسك عنّا فلا حا جة لنا في فرسك ولا فيك و ما كنت متّخذ المضلّين عضد ا وانّي أنصحك كما نصحتني إن استطعت ان لا تسمع صراخنا و لا تشهد وقعتنا فا فعل فوا لله لايسمع و اعيتنا ا حـد ولا ينصرنا إ لّا ا كبّه الله في نا رجهنم .توخودت كه به يا ري ما نيا ئي ما نه احتياج به ا سب توداريم ونه به خود تو وما ا زگمراه شد گا ن كمك نمي خواهيم وحا ل يك نصيحتي تو را ميكنم كه ا گرتو ا نستي به جا ئي برو كه فريا د استغاثه ما رانشنوي وشاهد واقعه شها دت ما نبا شي به خد ا وند سوگند هركس فريا د ا ستغا ثه ما را بشنود وما را يا ري نكند بصورت به آتش جهنم افكنده ميشود.عبيدالله ا ز سخنا ن پند آ ميز امام ع پند نگرفت و به سپا ه وي نپيوست ولي تا آخر عمر ا ز ا ين جريا ن اظهار ندامت و پشيماني مي نمود و براي ا ز دست دادن چنين سعا د تي ا برا ز تأ سّف و تأ ثّر ميكرد.عبيدالله با ا ين اشعار خود را مورد خطا ب وسرزنش قرارميداد***فيالك حسرة ما دمت حيا***تردّد بين صد ري والتّرا قي***حسين حين يطلب بذل نصري***علي اهل الضّلالة والنّفا ق***ولوأنّي أواسيه بنفسي***لنـلت كرا مة يوم ا لتّـلاق

«وقايع عاشوراج1ص231به نقل ازروضة الشهداءص47وتاريخ اعثم كوفي ص371 - سخنان حسين بن علي ع /164 »

((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

زهي حسرت كه

ترجمه شعرعبيدالله حرجعفي

زهي حسرت كه چون شاه شهيد ا ن مر ا گفتا قد م د ر نه بيا ري

چر ا همرا ه آ ن حضر ت نر فتم نورزيد م طر يق حق گذ ا ري

ا گر د ر كربلا ميگشتم آ ن ر و ز شهيد را ه او در دوست د ا ري

بسي بو د ي به فر د ا ي قيا مت مرا ا ز لطف ا و ا ميد و ا ري

كنون او رفت و من ا ز را ه تقصير بما ند م د ر مقا م شرمسا ري

بصد ز ا ري د ما د م ميكشم آ ه ولي سودي ند ا رد آ ه و زا ري

« زندگاني امام حسين ع / 314 »

{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{

ا ما م ع و عمرو بن قيس مشرقي

عمرو بن قـيس مشرقي به همرا ه پسر عمويش د ر منزل بني مقا تل به حـضو ر حسين بن علي ع شرفـيا ب گرديد.امام ع پرسيد : آيا براي نصرت و يا ري من آ مد ه ا يد؟عرضه داشتند : نه زيرا از طرفي ما داراي فرزندان زيادي هستيم و ازسوي ديگر ما ل ا لتجا ره مردم د رنزد ما ست و نميدانيم سرنوشت شما به كجا خواهد ا نجا ميد و صلاح نيست كه ما ل مرد م د ر د ست ما تلـف وضا يع گردد.امام حسين ع خطا ب به عمرو و برادرش فرمود :انطلقا فلا تسمعالي و اعية ولا تريا لي سوادا فا نّه من سمع و اعيتنا ا ور أي سو ا د نا فلم يجبنا ا و يغثنا كا ن حقّا علي ا لله عزوجل ان يكبّه علي منخريه في ا لنا ر . ازاين بيايان برويد كه فرياد استغاثه ما بگوشتان نرسد وآنقدردورشويد كه سياهي افـرا د ما را هم ازدور نبينيد زيرا كسي كه فـريا د استغا ثه ما را بشنود يا سياهي ا فـرا د ما را ببيند وجواب ندهد يا به فريا د ما نرسد سزاوارا ست كه خداي متعا ل او را بصورت به آتش دوزخ افكند .

« وقايع عاشوراج1ص233به نقل ازعقاب الأعمال ص250- سخنان حسين بن علي ع / 170»

}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}

ا ما م ع و علي اكبر پسرش

امام حسين ع درمنزل قصر بني مقاتل دراواخر شب دستور داد جوانان مشكها را پر ا ز آ ب كردند و بسوي منزل بعدي حركت نمودند و به هنگا مي كه قافله د ر حركت بود صد اي امام بگوش رسيد كه كلمه ا ستر جاع را مكرربرزبا ن مي را ند و مي فرمو د : ا نا لله و ا نا ا ليه راجعون والحمدالله رب العالمين حضرت علي اكبر فرزند د لير آ ن حضرت ا ز ا نگيزه ا ين استر جاع سئوال نمود : امام ع اينچنين پاسخ داد:اني خفقت برا سي فعن لي فارس و هو يقول القوم يسرون وا لمنا يا تسري ا ليهم فعلمت ا نها ا نفسا نعيت ا لينا .حضرت علي ا كبرعرضه داشت :لا ا را ك ا لله بسوء ا لسنا علي ا لحق ا ما م ع فرمود : بلي وا لله ا ليه مرجع ا لعبا د علي اكبر عرضه داشت .اذا لا نبا لي ان نموت محقين . ا ما م ع او را د عا نمود و فرمود : جزاك الله من ولد خيرماجزي ولداعن والده« سخنان حسين بن علي ع /172»

علي اكبرعازم به جنگ

چون حسين را كار زاعدا گشت تنگ

شد علي اكبرش عازم به جنگ

بر سرش عمامه خير البشر

ذوالفقار حيدرش زيب كمر

زيرران اسب عقاب مصطفي

دربرش دراعه خير الوري

با جمال احمدي شد جلوه گر

با جلال حيدري شد رهسپر

يوسف آسا گشت آن بدر تمام

دربر گرگان خون آشام شام

شد سپاه شام و كوفه سر به سر

بر جمال انورش نظاره گر

كوفيان انگشت حيرت بردهان

يكسر از فرط تحير لب گزان

آن يكي گفتا عجب خوش منظر است

ديگري گفتا كه اين پيغمبر است

آن يكي گفتا يقين حيدربود

شمر گفتا اين علي اكبر بود

آن يكي گفتا كجا باشد روا

تا كه سرو قامتش افتد زپا

ديگري گفتا دريغ از اين جوان

كه تنش در خاك و خون گردد طپان

آن يكي گفتا كس احوال پدر

مي نداد در غم مرگ پسر

ديگري گفتا كه مرگ نوجوان

روشني را ميبرد از ديد گان

آذر از سينه بكش آه و نوا

از غم اكبر شبيه مصطفي

«ديوان آذر 1/ 234 »

@@@@@@@@@@@@@@@@

عجب صف شكن

چه خوش گفت فردوسي اندر نبرد

چه يك مرد جنگي چه يك دشت مرد

سماواتيان محو وحيران همه

سرانگشت عبرت بدندان همه

كه يارب چه زوروچه بازوست اين

مگر با قدر هم تراز وست اين

عجب صف شكن شهسواريلي ست

به نيروي مردي بسان علي ست

بود اين پيمبر و يا حيدر است

بگفتا خرد اين علي اكبر است

ولي حيف كاين تشنه لب بي كس است

غريب است و بي يارو بي مونس است

اشعار برگزيده 1/ 246

@@@@@@@@@@@@@

جمال بي مثالي

زبرج خيمه شد طالع جمالي ***** تعالي الله جمال بي مثالي

جمالش بود چون خورشيد انور ***** بعينه روي او روي پيمبر

سپر بر دوش آن مير مروت ***** چو بر دوش نبي مهرنبوت

چو شد مردانه نزد آن عجائز ***** ندا دردادذ بر هل من مبارز

ز بس افكند زان اشرار كشته ***** عيان شد هر طرف از كشته پشته

عنان پيچيد سوز تشنه كاميش ***** بنزد خضر جان باب گراميش

مرا سوز عطش بربوده از تاب ***** رسان بر كام خشكم قطره آب

شهش فرمود بالطف و عنايت ***** بنه اندر دهان من زبانت

« اشعار برگزيده 1/ 259 »

@@@@@@@@@@@@@@

رجعت اكبر زميد ان

وقتي از داننده كردم سؤال كه مرا آگه كن اي داناي حال

با همه سعيي كه دررفتن نمود رجعت اكبر زميدان از چه بود

اينكه ميگويند بود از بهر شوق آب شوق آب آورد اورا سوي باب

خودهمي ديد اينكه طفلان ازعطش هر يكي در گوشه بنموده غش

تيغ اندردست زير پا عقاب موج زن شطش به پيش روز آب

بايدش رو آوريدن سوي شط خويش را در شط در افكندن چو بط

گردراين رازيست اي داناي راز دامن اين راز را ميفكن فراز

گفت چون جمشيد نقش جام كرد پس صلا برخيل درد آشام كرد

هفت خط آن جام را ترتيب داد هر يكي را گونه گون نامي نهاد

پس نمود از روي حكمت اختيار ساقي داننده كامل عيار

ساقي بزم حقيقت بين تو باز كي كم است از ساقي بزم مجاز

اكبر آمد العطش گويان زراه از ميان رزمگه تا پيش شاه

كاي پدرجان از عطش افسرده ام مي ندانم زنده ام يا مرده ام

اين عطش رمزاست وعارف واقف است سرحقست اين و عشقش كاشف است

ديد شاه دين كه سلطان هدي است اكبر خود را لبريز از خداست

عشق پاكش را بناي سركشي است آب و خاكش را هواي آتشي است

سوزش صهباي عشقش درسر است مستيش از ديگران افزونتر است

اينك از مجلس صدائي ميكند فاش دعوي خدائي ميكند

مغز برخود ميكشاند پوست را فاش ميسازد حديث دوست را

پس مسلمان بر دهانش بوسه داد اندك اندك خاتمش بر لب نهاد

مهر آن لبهاي گوهر پاش كرد تا نيارد سرحق را فاش كرد

هركه را اسرار حق آموختند مهركردند و دهانش دوختند

« عمان ساماني » « زندگاني امام حسين ع /507 »

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

در كنار اكبرش

شاه دين چون ناله اكبر شنيد ناله پر درد از دل بر كشيد

راند توسن سوي ميدان با شتاب ديد خفته اكبرش روي تراب

پس نشستي در كنار اكبرش برسر زانو نها اول سرش

زان سپس با هردو چشم اشكبار دادراسش را روي سينه قرار

خواست تا قلبش شود تسكين از او هشت صورت را بصورت رو برو

ناله ها زد از دل غم پرورش برفلك شد بانك اكبر اكبرش

هفت نوبت نعره زد از دل جلي نوشباب زاروناكامم علي

خيز از جا اي مرا آرام جان اي ضياء قللب و نور ديدگان

خيز از جا اي قرار جان من اي سهي سروبهارستان من

خيز از جا اي عصاي پيريم بين زداغت از جهان دلگيريم

خيز از جا خون مكن از غم دلم بي تو باشد زندگاني مشكلم

بعد تو بر فرق دنيا خاك باد بي تو يكدم زندگانيم مباد

تو علي راحت شدي از هم غم ليك بابت مانده دردام الم

آذر از ديده روان كن اشك غم كشته شد شبه رسول دوالكرم

ديوان آذر 1/235

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

برسر نعش علي اكبر

پس بيامد شاه اقليم الست بر سر نعش علي اكبر نشست

ديد آ‹ باليده سرو نازنين اوفتاده درميان دشت كين

گلشني نورسته اندام تنش زخم پيكان غنچه هاي گلشنش

با همه آهن دلي گريان او چشم جوشن اشك خونين موبمو

كرده چون اكليل زيب فرق سر شبه احمد ص معجز شق القمر

چهر عالمتاب بنهادش به چهر شد جهان تا رازقرآن ماه و مهر

سرنهادش برسر زانوي ناز گفت كاي باليده سروسرفراز

اي درخشان اختربرج شرف چون شدي سهم حوادث را هدف

اي بطرف ديده خالي جا ي تو خيز تا بينم رخ زيباي تو

مادران و خواهران پر غمت ميبرد نك انتظار مقدمت

اين بيابان جاي خواب ناز نيست كايمن از صياد تير انداز نيست

خيز با با تا از اين صحرا رويم نك بسوي خيمه ليلا رويم

رفتي و بردي زچشم باب خواب اكبرا بي تو جهان بادا خراب

گفتمت باشي مرا تو دستگير اي تو يوسف من تو را يعقوب پير

تو سفر كردي و آسودي زغم من در اين وادي گرفتار الم

شاهزاده چون صداي شه شنفت از شعف چون غنچه خندان شكفت

چشم حسرت باز سوي باب كرد شاه را بدرود گفت و خواب كرد

زينب از خيمه ب آ'د با قلق ديد ماهي خفته در زير شفق

از جگر ناليد كاي ماه تمام بي تو بر من زندگي بادا حرام

شه بسوي خيمه آوردش زدشت وه چگويم من چه برخواهر گذشت

الوقايع والحوادث 3/ 136

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

قال الحسین علیه السلام موت فی عزّ خیر من حیوه فی ذلّ

آ نکه با عزت بمیرد زند ه ا ست همچو خورشید و مهی تا بند ه ا ست

وا نکه با ذ لّت بما ند د ر جها ن د شمنا ن د ین حق ر ا بند ه ا ست

منزل شقوق يازرود

چون امام حسین علیه ا لسلا م د ر منزل شقوق و بقولی زر و د ر رسید خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه را به او دادند آقا بسیار نگران و پریشان حال شد و بلند بلند گریه کرد و همراهان او هم به گریه افتادند . ثم قال علیه السلام رحم الله مسلماً فقد صار الی روح الله و ریحانه و جنّته و رضوانه اما انّه قد قضی ما علیه و بقی علینا ثم انشاء و یقول :

فـا ن تکـن ا لد نّـیـا تعـد نفـیسة فا ن ثوا ب ا لله ا علی و ا نبل

و ان تکن الا بدان للموت أنشات فقتل امرء با لسیف فی ا لله ا فضل

و ان تکن ا لا رزاق قسما مقد را فقلة حرص المرء فی السعی اجمل

و ان تکن الاموا ل للترک جمعها فما با ل متروک به ا لمرء یبخل

علیکم سلا م ا لله یا آ ل ا حمد فا نّی ارا نی عـنکم سو ف ا رحل

000000000000000000000000000000

من زجان سیر آمد م اند ر فرا ق زند ه بود ن د ر فرا ق آ مد نفـا ق

وقت آ ن آ مد که جا ن قربان کنم جا ن خـو د قـربا نی جا نا ن کـنم

وقت آن آمد روم در کوی دوست جان فدا سازم به پیش روی دوست

گـر نـبـر د خنجـر شـمـر م گـلو خـود نمـا یـم را ه ببر یـد ن به ا و

گر ر و د بر سینه ا م تـیـر جفـا بـر نـیـا رم تا بـر آ یـد ا ز قـفـا

وقايع عاشوراص178

0000000000000000000000000000

روزگا ریست که من منـتـظـر ا ین کا رم بود ه ا ین را ز مگو بین من و ستارم

وقت آ نست که ا ز پرد ه بر و ن آ یـد را ز ز ر ه گو ش حقـیقـت شنود ز اسرارم

شب ظلمت ر و د و صبح سـعـا د ت آ ید زند ه گرد د و جها ن از کرم و ایثارم

وعـد ه گا ه مـن و معشو ق بو د کر ببلا خـلق د ر خوا ب منم عاشق ره بیدارم

سا لک را ه حقـیقـت مـن و د ا ر م حـیـرت مـیکـنـد منع ا ز ا ین را ه چرا اغیارم

یوسف مصر شها د ت شـد ه ام ر و ز ا زل میـبـرد جـلـوه حـق بر سر ا ین بازارم

بیخودم کرد ه چنان با د ۀ وحد ت که مپرس بود چون جا م محبت ز ا زل سرشارم

سرخ رو می شوم آ نروز که از خنجرعشق ریش و گیسو شو د ا ز خون گلوکلنارم

ا ی بنی عکرمه خواهـم که بد و ش همت د ر صف کـر بـبـلا بـا ر بـلا بردارم

گر د و صد خا ر خلد د ر بد نم هـم قـد می بلـبـل کو ی و فـا عـا شـق ا ین گلزارم

طا لب کشو ر توحـید م و ا خلا ص و یقـین وصل حق خواهم و ا ز ملک فنا بیزارم

طمع و خـو ف ند ا رم زبهـشت و د و زخ مـن که د ر مـمـلکت مـلک فـنـا سیارم

نـظـم سـیاح پسـند د گـر ا ن نیست و لی ایـن مـرا بس که پسـنـد تو بود اشعارم

وقايع عاشوراص179

000000000000000000000000000

ياد از يحيي نبي ع

سفيان بن عيينه از علي بن الحسين ع روايت كرد كه با امام حسين ع خا رج شد يم در حاليكه آنحضرت در هيچ منزلي فرود نيامد و ا ز آ ن كوچ نكرد مگر ا ينكه يحيي بن زكريا و كشته شدن او را ياد مينمود و روزي فرمود : و من هوان الدنيا علي الله عزوجل ان راس يحيي بن زكريا اهدي الي بغي من بغايا بني اسرائيل .

«وقايع عاشورا 1/ 219 »

00000000000000000000000000000

امام حسين (،) و سپاه حر

كاروان حسيني وارد منزل شرا ف گرديد.حربن يزيد رياحي با هزا ر مرد جنگجو – كه تحت فرمان وي ماموريت جلوگيري از حركت امام ع را به عهده داشتند – وارد منزل شراف شدند ...امام حسين ع پس ا ز نماز ظهردر حا ليكه به شمشيرش تكيه كرد ه و در پايش نعلين بود و لبا سش را پيراهني ساده و عبا ئي تشكيل ميداد رو بطرف همراها ن و حرولشكرش ايستاده و خطاب به آنان فرمود : ايها الناس انها معذ رة الي الله و اليكم و اني لم اتكم حتي اتتني كتبكم و قدمت بهارسلكم ان اقدم علينا فانه ليس لنا امام و لعل الله ان يجمعنابك علي الهدي فان كنتم علي ذلك فقد جئتكم فاعطوني ما اطئمن به من عهود كم ومواثيقكم وان كنتم لمقدمي كارهين انصرف عنكم الي المكان الذي جئت منه اليكم .سپاهيان حردر مقابل گفتارامام ع سكوت اختياركردند و جواب مثبت يا منفي از سوي آنان ابراز نگرديد.

« سخنان حسين بن علي (ع) / 136 »

0000000000000000000000000000000000

«سخنان امام ع با سپاهيان حر »

امام حسين (ع) پس ا ز نما ز عصر خطاب به سپاهيان حر فرمود: اما بعد ايها الناس فانكم ان تتقوا ا لله و تعرفوا الحق لاهله يكن ا رضي لله و نحن اهل بيت محمد (ص) ا ولي بولا ية هذ ا الامر من هولاء المدعين ما ليس لهم وا لسا ئرين با لجورو العدوان وا ن ابيتم الا الكراهة لنا و الجهل بحقنا و كان رايكم الان غير ما اتتني به كتبكم انصرف عنكم .حر اظهار داشت كه ما از اين دعوتنا مه ها خبري نداريم . امام ع به عقبه بن سمعا ن د ستورد ا د خورجين كه مملو ا ز نامه هاي مردم كوفه بود حاضرنمود حر اظهاربي اطلاعي كرد.ا ما م ع ميخواست به حركت خود به سوي كوفه ادامه بدهد. حرتصميم گرفته بود از حركت امام ع جلوگيري كند ولي چون ديد امام ع د ر تصميم خود قاطع ا ست و به هيچ وجه حاضر نيست د ر مقا بل ماموريت وي انعطاف و نرمش نشان بدهد چنين گفت : حا ل كه شما تصميم به حركت گرفته ا يد بهتر است مسيري را براي خود انتخاب كنيد كه نه به كوفه وارد شويد و نه به مد ينه با زگرديد تا من از فرصت استفاده كنم و نامه اي صلح آميز به ابن زياد بنويسم شايد خداوند مرا از درگيري با تو نجات بخشد . اين نكته را نيز ياد آوري ميكنم و هشدارت ميدهم كه اگر دست به شمشير ببري و جنگي آغا ز كني صد د رصد كشته خواهي شد.اما م حسين ع د ر پاسخ فرمود: ا فبا لموت تخوفني و هل يعدوا بكم الخطب ان تقتلوني و سا قول ما قا ل اخوالاوس لابن عمه و هو يزيد نصرة رسول الله( ص )

سامضي و ما بالموت عار علي الفتي اذا ما نوي حقا و جاهد مسلما

وواسي الرجال الصالحين بنفسه و فارق مثبورا و خالف مجرما

اقدم نفسي لا اريد بقائها لتلقي خميسا في الهياج عرمرما

فان عشت لم اندم و ان متلم الم كفي بك ذلا ان تعيش و ترغما

«سخنان حسين بن علي (ع) / 140و145»

00000000000000000000000000000000000

زتقصير خود نادمم

چو بگرفت حر ره امام زمان را

خداوند دين و شه انس و جان را

بوي طعنه زد عقل كاي عبد مجرم

نسنجيده اي سود خويش وزيان را

سمندت در اين پرتگاه از چه پويد

بنفس شقي از چه داري عنان را

مشو غره از سرفكن تيره رائي

ميازار قلب ملك پاسبان را

در اين خوان دنيا پي يك دو روزي

مكن پست همت بلند آشيان را

بيا بگذر از اين سراي سپنجي

كه ويرا ن كند سيل وي خانمان را

فريبش مخورنيست عقبي خلاصي

رها كن تن و ملك و جاه و نشان را

تو اي خفته بگشائي ارچشم بيني

خداورسول و امام جهان را

تن آسوده ات شوي اول زتوبه

پس آنگه ببين دولت جاودان را

بسربرشواي حربرخسرو دين

زياري غنيمت شماراين زمان را

پس از بحر پرموج با عزم راسخ

زدامش رهانيد كشتي جان را

پي عذرو تقصير خرگاه شه شد

بعجزوبه لابه گشوده زبان را

كه اي كعبه آن عاصي خود پرستم

گرفتم شه شاه كون و مكان را

زتقصيرخود نادمم توبه كردم

كرم كن ببخشاي اين ناتوان را

خداوند جودي و ابواب رحمت

عطا كن شها خط عفود و امان را

شهش عفو فرمود گفت انت حرا

زمين بوسه داد و نمود اين بيان را

كه اي شه گرفتم من اول سر ره

شكستم دل شاه و يك كاروان را

كنون خواهم اول كنم جان فدايت

بده اذن و كن شاد روح و روان را

گرفت اذن جنگ و روان شد بميدان

تن افكند وزد خيمه باغ جنان را

سگ نفست ارشيخ ندهد فريبت

مسخرنمائي بلند آسمان را

« منتخب المصائب 2/92 – شيخ »

0000000000000000000000000

از جرم من بگذر

اي شاه مظلومان التوبه التوبه

اي خسرو خوبا ن التوبه التوبه

چون حر نام آورد در كربلا آمد

از بهر ره بستن او از جفا آمد

پس بهرجانبازي آن با وفا آمد

چون شد پشيمان و با اين نوا آمد

اي شاه مظلومان التوبه التوبه

اي خسرو خوبان التوبه التوبه

دستم بريده باد اي شاه كم لشكر

گربركشم شمشير بررويت اي سرور

اي شافع محشراز جرم من بگذر

زين روسيه بگذرحق علي الكبر

اي شاه مظلومان التوبه التوبه

اي خسرو خوبان التوبه التوبه

چون بر تو ره بستم اي سرور خوبان

اهل و عيال تو از من شدند گريان

لرزان همه گريان از دست من طفلان

بگذر ز جرم من به حق اين قرآن

اي شاه مظلومان التوبه التوبه

اي خسرو خوبان التوبه التوبه

«زبده المصائب 2/61 – افسر »

000000000000000000000000000

زفعل خود پشيمانم

حسين اي خسرو خوبان شها التوبه التوبه

ايا سلطان مظلومان شها التوبه التوبه

الا اي مظهريكتا بحق بطحا

بحق مادرت زهرا شها التوبه التوبه

حسين اي سبط پيغمبر حسين اي زاده حيدر

بحق شافع محشر شها التوبه التوبه

اگر ره بر تو سد كردم بحق خويش بد كردم

عدو را گر مدد كردم شها التوبه التوبه

بعباس علمدارت بخون پاك انصارت

به ياران وفادارت شها التوبه التوبه

شما بين سوزو آه من نگر حال تباه من

تو بگذر از گناه من شها التوبه التوبه

من آن حرپشيمانم بكارخويش حيرانم

زفعل خود پشيمانم شها التوبه التوبه

اگر راه تو را بستم دل زار تو را خستم

مبر از دامنت دستم شها التوبه التوبه

بحق خالق اكبر بحق عصمت داور

پشيمانم من مضطر شها التوبه التوبه

تو نورپاك يزداني شهيد راه قرآني

شفاعت كن زمرداني شها التوبه التوبه

« نواي رزمندگان / 103 / مرداني»

0000000000000000000000

منم آن عبد گمراه

روان شد سوي جيش رحمت حق

بحق پيوست و با حق گشت ملحق

بگفت اي شه منم آن عبد گمراه

كه بگرفتم سرراهت به اكراه

دل آزادگان عشق يزدان

شكستم من به ناداني و طغيان

خطايم بخش اي شاه عدو بند

گنه از بنده و عفو از خداوند

يم عفو ازل شد درطلاطم

گنه گرديد از آن نامور گم

زخشنودي نمي گنجيد درپوست

كه گشتم قابل قرباني دوست

چه بخشيدش خطا شاه خطا بخش

روان شدسوي ميدان فارس رخش

بگفت اي قوم بد كيش زنازاد

همان حرم و ليكن گشتم آزاد

اميري برگزيدم در دو عالم

كه باشد بهترين فرزند آدم

بود حق آشكارا از ضميرش

نبي پيدا زسيماي منيرش

« خزائن الشهدا / 81 – پرسش العراقين »

00000000000000000000

درتوبه است باز

گفت بازا كه در توبه است باز

هين بگير از عفو ما خط جواز

گردو صد جرم عظيم آورده اي

غم مخور رو بر كريم آورده اي

هيچ فردي نه زاحرا ر و عبيد

روي نوميدي از اين درگه نديد

باش خوشدل هان در توبه است باز

هان بگير از عفو ما خط جواز

سبط احمد عقده قلبش گسست

برسرش از لطف و شفقت سوددست

گفت زاندم كه تو را مادر بزاد

حرو آزادي كه حرنامت نهاد

هان مبار از ديدگان اشكي چه در

باش خوشدل كنت في الدارين حر

« منتهي الا مال / 348 »

********************************

« لنعم الحر حربني رياح »

هو الموت فاصنع و يك ما انت صانع

فانت بكاس الموت لا شك جارع

و حام عن ابن المصطفي و حريمه

لعلك تلقي حصد ما انت زارع

لقد خاب قوم خالفوا الله ربهم

يريدون هدم الدين والدين شارع

يريدون عمد اقتل آل محمد

وجدهم يوم القيامة شافع

« الوقايع والحوادث 2/302»

لنعم الحربني رياح ******* صبور عند مشتبك الرماح

ونعم الحراذنادي حسينا فجاد بنفسه عند الصياح

ونعم الحرفي رهج المنايا اذ الابطال تخفق بالصفاح

ونعم الحرذواسي حسينا وفاز بالهداية والفلاح

فيارب اضفه في جنان وزوجه مع الحورالملاح

«الوقايع والحوادث 2/ 304»

0000000000000000000000000000000

ياد از يحيي نبي ع

سفيان بن عيينه از علي بن الحسين ع روايت كرد كه با امام حسين ع خارج شديم در حاليكه آنحضرت در هيچ منزلي فرود نيامد و از آ‹ كوچ نكرد مگر اينكه يحيي بن زكريا و كشته شدن او را ياد مينمود و روزي فرمود : و من هوان الدنيا علي الله عزوجل ان راس يحيي بن زكريا اهدي الي بغي من بغايا بني اسرائيل .

« وقايع عاشورا 1/ 219 »

000000000000000000000000000

خبرشهادت مسلم وها ني

چون امام حسین علیه ا لسلا م د ر منزل شقوق و بقولی زر و د ر رسید خبر شهادت مسلم بن عقیل

و هانی بن عروه را به او دادند آقا بسیار نگران و پریشان حال شد و بلند بلند گریه کرد و همراهان او هم به گریه افتادند . ثم قال علیه السلام رحم الله مسلماً فقد صار الی روح الله و ریحانه و جنّته و رضوانه اما انّه قد قضی ما علیه و بقی علینا ثم انشاء و یقول :

فـا ن تکـن ا لد نّـیـا تعـد نفـیسة فا ن ثوا ب ا لله ا علی و ا نبل

و ان تکن الا بدان للموت أ نشات فقتل امرء با لسیف فی ا لله ا فضل

و ان تکن ا لا رزاق قسما مقد را فقلة حرص المرء فی السعی اجمل

و ان تکن الاموا ل للترک جمعها فما با ل متروک به ا لمرء یبخل

علیکم سلا م ا لله یا آ ل ا حمد فا نّی ارا نی عـنکم سو ف ا رحل

{*********************************************************************************}

قـــربــا نـــي جـــا نـــــا ن

من زجان سیر آمد م اند ر فرا ق زند ه بود ن د ر فرا ق آ مد نفـا ق

وقت آ ن آ مد که جا ن قربان کنم جا ن خـو د قـربا نی جا نا ن کـنم

وقت آن آمد روم در کوی دوست جان فدا سازم به پیش روی دوست

گـر نـبـر د خـنجـر شـمـر م گـلو خـود نمـا یـم را ه ببر یـد ن به ا و

گر ر و د بر سینه ا م تـیـر جفـا بـر نـیـــا رم تا بـر آ یـد ا ز قـفـا

«وقايع عاشوراص178»

(^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^)

را ز مــــگـــــو

روزگا ریست که من منـتـظـر ا ین کا رم بود ه ا ین را ز مگو بین من و ستارم

وقت آ نست که ا ز پرد ه بر و ن آ یـد را ز ز ر ه گو ش حقـیقـت شنود ز اسرارم

شب ظلمت ر و د و صبح سـعـا د ت آ ید زند ه گرد د و جها ن از کرم و ایثارم

وعـد ه گا ه مـن و معشو ق بو د کر ببلا خـلق د ر خوا ب منم عاشق ره بیدارم

سا لک را ه حقـیقـت مـن و د ا ر م حـیـرت مـیکـنـد منع ا ز ا ین را ه چرا اغیارم

یوسف مصر شها د ت شـد ه ام ر و ز ا زل میـبـرد جـلـوه حـق بر سر ا ین بازارم

بیخودم کرد ه چنان با د ۀ وحد ت که مپرس بود چون جا م محبت ز ا زل سرشارم

سرخ رو می شوم آ نروز که از خنجرعشق ریش و گیسو شو د ا ز خون گلوکلنارم

ا ی بنی عکرمه خواهـم که بد و ش همت د ر صف کـر بـبـلا بـا ر بـلا بردارم

گر د و صد خا ر خلد د ر بد نم هـم قـد می بلـبـل کو ی و فـا عـا شـق ا ین گلزارم

طا لب کشو ر توحـید م و ا خلا ص و یقـین وصل حق خواهم و ا زملک فنا بیزارم

طمع و خـو ف ند ا رم زبهـشت و د و زخ مـن که د ر مـمـلکت مـلک فـنـا سیارم

نـظـم سـیاح پسـند د گـر ا ن نیست و لی ایـن مـرا بس که پسـنـد تو بود اشعارم

«وقايع عاشوراص179»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ا ما م ع يا د ا ز يحيي نبي ع

سفيا ن بن عيينه ا ز علي بن ا لحسين ع روايت كرد كه با امام حسين ع خا رج شد يم د ر حا ليكه آنحضرت در هيچ منزلي فرود نيامد و ا ز آ ن كوچ نكرد مگر ا ينكه يحيي بن زكريا و كشته شدن

او را يا د مينمود و روزي فرمود : و من هو ا ن ا لد نيا علي الله عزوجل انّ راس يحيي بن زكريا

اهدي الي بغيّ من بغايا بني اسرائيل . وازپستي دنيا برخداي عزّ وجل آنست كه سريحيي بن زكريّا

هديه فرستا ده شد به سركشي ازسركشان بني اسرائيل .

«وقايع عاشوراج1ص219به نقل ازبحارج10ص213 وقايع عاشورا 1/ 219 »

]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

ا ما م ع و سپا ه حُر

كاروان حسيني وارد منزل شرا ف گرديد.حربن يزيد رياحي با هزا ر مرد جنگجو – كه تحت فرما ن وي ماموريت جلوگيري ا ز حركت امام ع را به عهده داشتند – وارد منزل شراف شدند ...

«وقايع عاشوراج1ص238- سخنان حسين بن علي (ع) / 136 »

))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

سخنان ا ما م ع با سپاهيا ن حُرپس ا زنما زظهر

امام حسين ع پس ا ز نما ز ظهردر حا ليكه به شمشيرش تكيه كرد ه و در پا يش نعلين بود و لبا سش را پيراهني ساده و عبا ئي تشكيل ميداد رو بطرف همراها ن و حرولشكرش ايستاده و خطا ب به آنان فرمود : ايها النا س انّها معذ رة الي الله و ا ليكم و انّي لم آ تكم حتي اتتني كتبكم و قدمت بها رسلكم ان اقدم علينا فا نه ليس لنا ا ما م و لعل ا لله ان يجمعنا بك علي الهدي فا ن كنتم علي ذ ا لك فـقـد جـئـتـكم فاعطوني ما أطئمنّ به من عهود كم ومواثيقكم وان كنتم لمقد مي كا رهين ا نصرف عنكم ا لي ا لمكا ن ا لّـذي جئت منه اليكم . اي مردم من بسوي شما نيامدم تا ا ينكه نا مه هاي آ مد وفرستا دگان شما برمن وارد شدند كه قد م رنجه فرما وپيش ما آي كه ما امام وپيشوائي نداريم شا يدخـداوند ما را بوسيلۀ شما برهد ا يت گرد آ ورد اكنون اگربرآن عهد پاي بنديد رفتا ركنيد به آنچه برآن اطمينان است ازعهدها و ميثا قها يتا ن واگرازآمـدن من نا راحت هـسـتـيـد من برميگرد م به هما ن مكا ن كه آ مد م .سپا هيا ن حرد رمقا بل گفتا رامام ع سكوت اختيا ركردند وجواب مثبت يا منفي از سوي آنا ن ابراز نگرديد .

«وقايع عاشوراج1ص238- سخنان حسين بن علي (ع) / 136 »

}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}

سخنان امام ع با سپاهيان حُرپس ا زنما زعصر

امام حسين (ع) پس ا ز نما ز عصر خطا ب به سپاهيان حر فرمود: اما بعد ايها النا س فا نكم ان تتقوا ا لله و تعرفو ا ا لحق لاهله يكن ا رضي لله و نحن اهل بيت محمد (ص) ا ولي بولا ية هذ ا ا لأمر من هولاء المدعين ما ليس لهم وا لسا ئرين با لجورو العدوان و ا ن ا بيتم الّا ا لكراهة لنا و ا لجهل بحقنا و كا ن رايكم ألآن غـيـر ما أ تتني به كتـبـكم ا نصرف عنكم . اي مردم اگرازخـدا بترسيد وحق را براي اهلش بشناسيد خدارا بيشترخشنود ميكند ا زشما وما خا ند ا ن محـمّد (ص) سزاوارتريم به ولايت ا ين امر[رهبري وپيشوائي جا معه] ازاينا ني كه ادّعا ميكنند چيزي را كه شا يستگي آنرا ندارند و بين شما به جوروعدوان رفتارميكنند واگر امتناع داريد وناخرسندهستيدازما وجاهل هستيد به حق ما وراي شما اكنون دگرگون شده وغيرازآن چيزي است كه نامه ها وفرستادگان شما گفتند من ازهمين جا برميگردم حـر اظها ر داشت كه ما ا ز ا ين دعوتنا مه ها خبري نداريم . امام ع به عقبة بن سمعا ن د ستورد ا د خورجين كه مملو ا ز نا مه ها ي مرد م كوفه بود حا ضرنمود حر ا ظها ربي ا طلا عي كرد.ا ما م ع ميخو ا ست به حركت خود به سوي كوفـه ا د ا مه بـد هـد. حرتصميم گرفـته بو د ا ز حركت ا ما م ع جلوگيري كند و لي چون د يد ا ما م ع د ر تصميم خود قا طع ا ست و به هيچ وجه حا ضر نيست د ر مقا بل ما موريت وي انعطاف و نرمش نشا ن بدهد چنين گفت : حا ل كه شما تصميم به حركت گرفته ا يد بهتر است مسيري را براي خود انتخا ب كنيد كه نه به كوفه وارد شويد و نه به مد ينه با زگرد يد تا من ا ز فرصت ا ستفـا د ه كنم و نا مه اي صلح آ ميز به ا بن زيا د بنو يسم شا يد خد ا و ند مرا ا ز د رگيري با تو نجا ت بخشد . اين نكته را نيز يا د آوري ميكنم و هشد ا رت ميد هم كه اگر د ست به شمشير بـبـري و جـنگي آغـا ز كـني صد د رصد كـشـته خـو ا هـي شـد . ا ما م حسين ع د رپا سخ فرمود: ا فبا لموت تخوّ فـني و هـل يعد و ا بكم الخطب ا ن تقتلو ني و سأ قـول ما قا ل أخوالأوس لابن عـمّه و هو يريد نصرة رسول ا لله( ص )***سا مضي و ما با لموت عا ر علي ا لـفـتي***اذ ا ما نوي حقّـا و جا هـد مسلما*** و و ا سي ا لـرجا ل ا لصا لحـيـن بـنـفــسـه***و فا رق مـثـبـو ر ا و خا لـف مجرما*** ا قــد م نـفــسي لا ا ريـد بـقـا ئـها***لتلقي خميسا في ا لهيا ج عـرمرما*** فا ن عـشت لم ا ند م و ا ن متّ لم ا لم***كفي بك ذ لّا ا ن تعيش و ترغما . آيا به مرگ مرا ميترسا ني وآيا بها نه اي داريد كه مرا بكشيد وخواهم گفت چنانكه برادر اوش به پسرعمش گفت واوميخواست رسول خدارا يا ري كند پسرعمش ا و را ترسانيد وگفت كجا ميروي كشته خواهي شد اوگفت ميروم ومرگ برجوان مرد عا رنيست هنگا مي كه نيتش حق با شد و درحا لي كه مسلما ن ا ست جها دكند...ودوكاروان به را ه ادامه دادند تا به كربلا رسيدند

«وقايع عاشوراج1ص239به نقل ازبحارص187 سخنان حسين بن علي (ع) / 140و145 »

(@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@)

صــــــلاي عــــا شــــقـــي

خوش آن سري كه درآن سربودهواي حسين خوش آن دلي كه درآن دل بودولاي حسين

خوش آن تني كه بكو ي حسين سپا رد جا ن خوش آ ن بد ن كه شود خا ك پا ي حسين

خوش آنكه ا زهـمـه عـيش جها ن نظربـنـد د فشا ند ه ازمژه خـونا ب درعـزا ي حسين

خوش آنكه د ست بيكبا ره ا زدوعا لم شست نمود جا ن خـو د ش را فـد ا بر ا ي حسين

خوش آنكه تا زعـد م ز د قـد م بمـلـك وجـود نديده د رهـمه كون ومكا ن سو ا ي حسين

خوش آنكه هـمچوني اندرنو ا ست درهـربند زنا له هـا ي غـر يـبـا ن بي نو ا ي حسين

خوش آنكه سـرعـوض پا نهـا د د ر ره ا و كه برنهـد سر خو د را بخا ك پا ي حسين

گما ن بعمرنــد ا ر د مگـــركه جــو د ي را قـضـا د و با ره كشا نـد بكـربلا ي حسين

«كلّـيّا ت جودي ص8»